ბრილიანტი

მწარე.

ჯისუ 2 კვირა სასახლეში უაზროდ დახეტიალობდა, არანაირი საქმე,არანაირი ყვავილები, არანაირი არაფელი. ჯისუ ნაწყენი იყო მისი ყვავილების გამო მარამ თეჰიონს ეს არ ადარდებდა, მარამ ის მის ცოლს ყოველ საღამოს ეხუტებოდა საწოლში და ისე იძინებდა.
ჯისუმ მეფეს თხოვა რომ მხოლოდ ორ ყავავილს მაინც გაახარებდა მაგრამ თეჰიონისგან მკაცრ არას იღებდა..
გოგონას ყველაფერი მობეზრდა, ვერაფელს აკეთებდა სიარულის გარდა.
ბოლო 2 კვირა თეჰიონი მთვრალი იყო და ჯისუს ეჩხუბებოდა რომ არ ეძინა ერთ ღამეს ხელიც კი გაარტყა.
ჯისუმ მწარე ტირილი დაიწყო ამას კი ისიც დაემატა რომ თეჰიონმა ჯისუ ხელ მეორედ გააუპატიურა..

_იმ დღის მერე ჯისუ თეჰიონს ან ენახებოდა. __________________________________
კორეის საზღვარი.

თეჰიონი ჯინს თბილად შეხვდა მარამ მისი თვალების მიშტერება ჯისუსადმი არ დავიწყებია ჯერ.

-ჩემო მეფეო, მადლობა რომ მეხმარებით, ეს ჩემთვის დიდი პატივია.

-ოჰ ჯინ გგონია ჩემ დაპყრობილ ქვეყანას აზიას დავაპყრობინებ? რათქმაუნდა არა .

-აზია გავაფრთხილე კიდეც რომ არ ებრძოლათ მარამ მტკიცე უარი თქვეს.

-მე მივხედავ, ამჯერად აზიას დავიპყრობ.

-თქვენ უდიდებულესობას ქვეყნიი დაპყრობა სურს?

-დიახ, მე დიდი ხანია არცერთი ქვეყანა დამიპყრია მგონი დროა ხალხმა ჩემი სახელი გაიხსენოს.

ჯინმა და თეჰიონმა ერთდროულად ჩაიცინეს და სიარული მშვიდად განაგრძეს.

-ჩვენი დედოფალი როგორ ბრძანედება..

თეჰიონმა მუშტები ერთმანეთს მოუჭირა მარამ ღიმილს სახიდან არ იშორდებდა..

-კარგად არის, შენზე რასმეტყვი ცოლის მოყვანას არაპირებ?
-ოჰ მბრძანებელო ჯერ არავინ მომწონებია.
-მმ ხოდა სამეფოებს უნდა ესტომრო, ვინმე ლამაზს გაიცნობ.
-დიახ. დიახ.