ბრილიანტი

ახალი ცხოვრება იწყება.

ღამე გოგონას არც კი უძინია, შეგვიძლია ვთქვათ რომ თეჰიონმა ჯისუ გააუპატიურა, არანაირი სინაზე ის მხეცი იყო.
მთვრალი თეჰიონი უკნიდან ეხუტებოდე ჯისუს და ეძინა.
დედოფალი კი ტირილის მეტს არაფელს არ აკეთებდა.
ყველაფერი სტკიოდა, ყელზე უამრავი ლაქები ჰქონდა, ტკივილის გამო ვერ მოძრაობდა თეჰიონს კი არაფელი გაუგია.

___________________________________
სეოკჯინი მშვიდად იწვა მის საწოლზე და ჯისუს იხსენებდა.
მას მართლაც მოეწონა დედოფალი სურდა თეჰიონი გაენადგურებიდა და შემდეგ ჯისუ მისი იქნებოდა.

-მეფეო შეიძლება?

მშვიდად დააკაკუნა მსახურმა და თანხმობის შემდეგ ოთახში შემოვიდა.
ფრთხილად დააწყო მეფისთვის საჭმელი.
ჯინმა მოისუვრა რომ ოთახში შეჭამდა. ხორცი, ბრინჯი და რამოდენიმე საჭმელიც დაუწყო. თავი დაუკრა და ოთახიდან გავიდა.
სეოკჯინი მშვიდად ადგა და ჭამა დაიწყო. მშვიდად მოსვა შავი ღვინო რომლის გემოც მართლაც შესანიშნავი იყო.

თავში ფიქრობდა თუ როგორ დაემარცხებინა თეჰიონი და ეძია შური მამამისის გამო.

ოქრო ბევრი ჰქონდა, ვერცხლიც მარამ მეტს და მეტს აგროვებდა რომ საუკეთესო ჯარი შეექმნა.
სურდა თეჰიონს პირისპირ შებრძოლებოდა.
ის ყოველ დღე შუადღის შემდეგ ხმლით ვარჯიშობდა.
იხსენებდა მამამისის ყველა ნასწავლ ილეთებს.
ის ყოველ დიდით წვრთნიდა ჯარს. აკვირდებოდა ხმლის დაჭედვას, აბჯრების შექმნას, ხენდიდა ცხენებს.
ერთი სიტყვით ის მის სამეფოს დიდ დროს უთმობდა.

როდესაც ჯისუ მიხვდა რომ თეჰიონი იღვიძებდა თვალები დახუჭა ვითომ ეძინა.
თეჰიონმა ფრთხილად გაახილა თვალები კარგად დაამთქნარა და გოგონას შეხედა.

-ის რა ტიროდა?

დაუსვა მის თავს შეკითხვა და შეხედა ცოლს რომელსაც თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა.

-ჩემო ცოლო, ეს ისედაც მოხდებოდა ჩვენ ახლა ერთნი ვართ ერთნი.