𝗞𝗶𝗹𝗹 𝗠𝗲 || 𝙼𝚈𝙶 (𝓐𝓼𝓴𝓲𝓭𝓪)

|2|

Kız biraz duraksadıktan sonra devam etti.

'Efendim?'

'Şeyy... Yani etrafımda hiç arkadaşım yok. Sadece eski sevgilimle görüşüyordum. Hayatımda ki tek kişiydi o...'

Evet....Ailem de benim küçükken terk etmişti. Yetimhane de büyümüştüm. Bir şekilde o lanet yerden kurtulduktan sonra bir sürü işte çalışmıştım. Durumum iyiydi ve şu anda da üniversite öğrencisiydim.

'Ben şeyy.. nasıl desem ki? Bakın ben aslında bu intihardan vazgeçirme hattında çalışmıyorum. Annem çalışıyor ve ben de bugün onun yanına gelmiştim. Daha demin de tuvalete gittiği için ben bakmak zorunda kaldım. Yoksa ben daha üniversite öğrencisiyim. Ben isterseniz annem gelince şey ederim..."

Üniversite öğrencisi mı?

Bu daha iyiydi...

"Şey aslında ben de üniversite öğrencisiyim."

Bir kaç dakika ses gelmedi. Kapattı sanıp telefonu kulağımdan çekecektim ki, o narin ses tekrardan duyuldu.

'peki hangi üniversite?'

Bu kabul ettiğine bir işaret miydi? Umarım öyledir.

"Seoul Ulusal Üniversitesi"

Tesadüf gibisine şeyler mırıldandığında, aslında içinden düşündüğünü sandığı şeyleri sesli düşündüğünü anlamıştım, fakat bozguna uğratmak istemiyordum.

'Ben de orada okuyorum.'

Dediğine şaşırmamıştım. Tesadüf deyince anlaşılıyordu. Onu duyduğumu anlamasın diye şaşırmış gibi yaptım.

"Ahh gerçekten mi? Tesadüfe bak. Şey tabi yani sen de istersen yarın buluşup tanışsak sorun olur mu?"

Tekrardan duraksadı. Sanırım ya utanıyordu ya da sadece telefonda konuşup tanıştığı bir adama güvenmiyordu.

Kesinlikle ikinci seçenek.

'ahh peki.'

Deyince bu sefer gerçekten şaşırmıştım. Kabul etmeyecek sanıyordum.

Sanırım bu kız dünyayı hala toz pembe sanıyordu.

Ya dolandırıcı çıksaydım ne yapacaktı. Gerçi...dolandırıcılar neden intihardan vazgeçirme hattını arasın ki?

Düşüncelerimden kurtulduğumda tekrardan söze girmişti.

'Ama benle birlikte bir kaç arkadaşımı da getirsem olur mu? Tanıştırırım hem erkeklerde var. Çoğunluğu erkek zaten.'

Evet...kesinlikle güvenmiyordu...

Haklı bende olsam telefonda tanıştığım kişiye -hem de bir kaç dakika içinde- ben de güvenmem.

Tanışmak diyince aklıma adını bilmediğim geldi.

"Hey! Adın ne?"

Evet Yoongi rezillikte bir numarasın böyle devam.

'Sung Hyun Ri, peki senin?'

"Yoongi, Min Yoongi."

Sevecen bir tavırla devam etti.

'Tanıştığıma memnun oldum Yoongi shii yarın nerede buluşmak istersin? Sonuçta birbirimizi tanımıyoruz ve ilk defa göreceğiz.'

Haklıydı. Neresi olabilir?..Buldum.

"Yarın dersin ne zaman bitiyor."

'Benim yarın 2 dersim var.'

"Güzel benim yarın dersim yok. Okulun yakınlarında bir kafe var. Zaten okulun orada ki tek kafe..."

'evet biliyorum.'

"Dersin bitince arkadaşlarınla birlikte oraya gelir misin?'

'peki...'

Daha fazla uzatmak istemiyordum. Girmem gereken bir depresyon vardı.

"O zaman görüşürüz Hyun Ri shii"

'Görüşürüz Yoongi shii'

Telefonu yerine koyup kabinden çıktım.

Acaba iyi mi yapmıştım?

Elimde hala yarım duran Soju' yu fark ettiğimde bir dikişte bitirdim fakat içimdeki acıyı dindirmeye yetmiyordu.

Her ne kadar başkalarıyla tanışacağım için mutlu olsam da bir yandan hayatımı adadığım kişiyi kaybetmiştim.

O benim bir zamanlar değerlimdi...dokunmaya kıyamadığım.

Ama meğer o değersiz olmuştu çoktan başkalarına dokuna dokuna..

Elimde ki bitmiş soju şişesini gelişi güzel bir yere fırlatıp bara doğru yol aldım.

Fakat...bu sefer beni toplayacak bana kahve yapacak kadınım yoktu...

O benden gitmişti...

Eveett bu aralar yazmaya merak salmış durumdayım

Hergün birden fazla kitaba bölüm geliyor .

Memnun musunuz?

Memnun olmasanız bile BANANE..

Ben memnunum böyle Allah Allah

Neyse

사랑해♥️