NEHİR | TEXTING

°11

Bugün güne biraz gergin başladım, nedenini bilmiyorum. Belki de dün yaşadığım olaylar yüzündendir? Hiç bir fikrim yok.

Yatağımda beş dakika telefonumla oyalandıktan sonra direk lavaboya gittim. Aynadan kendime bakınca ister istemez korktum. Çok kötü görünüyordum. Dün gece tüm gün biriktirdiğim öfkemi ve üzüntümü eşyalardan ve duvarlardan çıkarmıştım. En sonunda da ağlarken yorgunluktan uyuyakalmış olmalıyım. Hatta bir kaç kere annem odama girmiş bana kızmıştı. Neymiş 'ergen' gibi davranıyormuşum. Bende her seferinde ona öfkemi geri kusmuştum.

Saçlarımı hafif bir topuz yapıp yüzümü yıkadım ve sol çekmeceden elime ilk gelen yüz bakım maskesini aldım. Ne, bu halde okula gidecek değilim!

Maskenin kurumasını beklerken dişimi fırçaladım ve gelen bir kaç mesaja baktım. Kuruduğuna emin olduğumda da maskeyi çıkarıp güzelce yüzümü yıkadım. Normalde sabah sabah böyle şeyler yapmam ama yapasım gelmişti.

Mutfağa geçerken telefonuma gelen bir mesajla koridorun ortasında durdum ve mesajı açtım. Mesaj Barlas'tandı.

Tamam Barlas'a karşı ilk başta baya bir ön yargılıydım ama bu iki hafta da az da olsa duvarlarımı indirmeye karar vermiştim. Ama bu onu seviyorum anlımına gelmiyor!

Barlas: bugün seni evinden alabilir miyim?

Tamam duvarlarımı indirmiş olabilirim ama sanki daha buna hazır değilim.

Tam cevap yazacaktım ki tekrar mesaj geldi.

Barlas: tabii ki de alıp geliyorum

Barlas: ANNEM ile konuşacağım

Nehir: ANNEM?

Barlas: annen=annem

Nehir: Hadi ama Barlas dünkü olayları biliyorsun

Barlas: zaten onun hakkında konuşacağım güzellik

Nehir: yapma

Barlas: 20 dkya kapıdayım

Nehir: lütfen

Barlas: engellerim kaşınma

Nehir: peki bir kereliğine SADECE

Ben en son Barlas gelmeyecek diyordum ama? Neyse.

Annem mutfakta patatesli yumurta yapmış beni bekliyordu. Yüzünde de yapmacık bir gülümseme vardı. Bende ona gülümsedim ama yapmacık olanından.

Sandalyeye otururken hala bana bakıyordu. Acaba öğretmenler annem ile mi konuştular? Büyük ihtimalle.

Annem kendi sandalyesinde bende kendi sandalyemde omletimi yerken kıvranıyordum. İkimizde konuşmak istiyorduk ama ikimizde konuyu karşı tarafın açmasını istiyorduk.

En sonda dayanamadım ve çayımdan bir yudum alıp konuşmaya başladım.

"Biliyorlar." Kafasını 'biliyorum' anlamında salladı. Sonra o da benim gibi önündeki çaydan bir yudum alıp konuşmaya başladı.

"Öncelikle dün bunları yaşadığın için üzgünüm. Eğer az önce müdür bey tarafından öğrenmek yerine akşam senin tarafından öğrenseydim sana dün yardımcı olabilirdim. Dün sana dediğim laflar için özür dilerim. Bilmiyordum." Nedenini bilmiyorum ama galiba sinirlenmiştim. Hafif bir şekilde gülümsedim ve "Bilmiyordun!" dedim.

Sakin olmalıyım, sakin olmalıyım...

"Cidden Nehir, bilmiyordum. Eğer dün gelip bana anlatsaydın sana yardımcı olurdum. Üzülmeni cidden istemem."