[11]

5.4K 508 124
                                    

[Zawgyi]

ဘန္ဘန္ အရမ္းအရမ္းကို ငိုပစ္လိုက္တယ္။
ရွက္တာေပါ့ 😢။
ဒီက ခ်စ္ပါတယ္ေျပာတာကို အန္တီကရယ္တယ္။

အျပင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဂ်ီဆူးနဲ႔ ခ်ယ္ေယာင္းဟာလည္း
အန္တီနီနီကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲဝင္လာတယ္။

ကုတင္ေပၚမွာ ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ၿပီး ငိုေနတဲ့ ဘန္ဘန္႔ရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကေနဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းငိုေနတာ ျမင္ေတာ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္လည္း
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။

"ငိုလိုက္ ငိုလိုက္ ဒါမွေပါ့သြားမွာ"
လို႔ ခ်ယ္ေယာင္းကေျပာတယ္။

"မငိုနဲ႔ ဒါငိုစရာကိစၥမဟုတ္ဘူး နင္ခ်စ္တာကို သက္ေသျပရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ"
လို႔ ဂ်ီဆူးကေျပာတယ္။

သူတို႔လုပ္မွ ဘန္ဘန္ စိတ္ရႈပ္လာတယ္။
တစ္ေယာက္ကငိုလိုက္ တစ္ေယာက္ကမငိုနဲ႔ေျပာလိုက္။
နွစ္ေယာက္တည္းရွိလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ေနာက္တစ္ေယာက္မ်ားရွိရင္ ငိုလိုက္ ရယ္လိုက္ လို႔မ်ားခိုင္းမလားပဲ။

ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုပစ္လိုက္တယ္။
မရေတာ့ဘူး..ရင္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းတာေတြကဆို႔တက္
လာတာမို႔။

ေတာ္ေတာ္ေလး ငိုၿပီး အားရေတာ့မွ..
ခ်ယ္ေယာင္း ကမ္းေပးတဲ့ တစ္ရွဴးကို ယူၿပီး အားရပါးရ
နွပ္ညစ္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ေယာင္းကို ျပန္ေပးလိုက္တယ္။

" ရား..နင္ဘာနင္သြားပစ္လိုက္ပါလား"

ဟုတ္သားပဲ😢
မသိဘူးဟာ...ငိုခ်င္တာပဲသိတယ္။(╥_╥)

အန္တီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပထမဆံုးငိုဖူးတာပဲ။
ေၾသာ...အခ်စ္ဆိုတာ ..ဒါမ်ိဳးလား.....
ဘန္ဘန္ေလး နားလည္လုိက္ပါၿပီ😔။

"ကဲ နင္ငိုတာ အားရၿပီလား"
ဂ်ီဆူးက ဘန္ဘန္႔ကိုေမးတယ္။

ဘန္ဘန္ေလး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။

"ဒါက အခုမွ အစပဲရွိေသးတယ္ ေနာက္ဆိုနင္ဒီထက္ပိုငိုခ်င္ရင္လည္းငိုရမယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာ္ခ်င္ရင္လည္းေပ်ာ္ရမယ္"

ဂ်ီဆူးက ဘန္ဘန္႔ေက်ာေလးကို အသာေလးပြတ္ၿပီး
ေျပာတယ္။

အင္း...ဟုတ္ပါၿပီ။ ဆရာမႀကီးဂ်ီဆူးပဲ ေျပာပါေတာ့။😞

Aunty NiNiWhere stories live. Discover now