SANDO GANG

SMILE

"Masigabong palakpakan para kay Bender John Anderson for being Magna cum laude with highest GPA  4.0!"

Marahan akong naglakad paakyat sa intablado. Kinakalma ang sarili dahil medyo kabado.

Ngumiti ako sa harap ng maraming tao lalo na sa mga magulang ko na hindi nagsawang alalayan ako sa lahat ng pagsubok ko sa buhay. Huminto ako sa harap ng mikropono at humugot ng lakas bago simulan ang aking speech.

"Gusto kong umiyak, tumalon sa tuwa dahil sa wakas! Natapos ko rin ang una sa huling kabanata ng aking buhay. Hindi ko lubos naisip na darating pala ako sa punting ito, haharap sa maraming tao at magbibigay ng speech. Ang aking damdamin ay puno ng galak ngunit may isang parte ng aking puso ang malungkot. Malungkot dahil wala ngayon ang isa sa mga naging matalik kong kaibigan... si Larry. Alam nating maraming mga hindi magandang nagawa si Larry sa buhay especially with women but after all we can't judge him, besides he sacrifice his life to save a woman's life to think that it is the right thing to do and to pay all things he's done. On the other hand, I can call him crazy man because I think it is not the right thing to do, but we can't bring him back I wish he could be there at the right place. I want to say thank you for those who always there to comfort me every time I felt down and feel like I am going to surrender, to my parents unconditional love, to my friends support, to my girlfriend that strengthen me and also to Larry who give me a reason why I need to live. I will never forget you wherever you are. That's all, thank you and God bless us all."

Hindi ko na masyadong tinaasan pa ang aking speech dahil pakiramdam ko nalulunod na ako sa aking sariling luha at sinabi rin ng doctor ko na iwasan ko muna ang pagiging maramdamin dahil baka raw magkakomplikasyon ang opera ko. Hindi pa kasi ganoon kagaling ang sugat ko kaya kailangan kong mag-ingat.

Nang makarating ako sa aking upuan, pinuntahan ako nina Jameson, Pat, Kraken, at Lynch. Umiiyak silang niyakap ako.  Dinadamayan ang isat-isa. Tumatak na sa isipan namin ang nangyari kay Larry at naging leksiyon iyon.

Kahit gaano man natin kamahal ang isang tao, kung hindi niya naman kanyang gantihan mas mabuti pang h'wag na lamang nating ipilit. Pero paano nga ba natin ito mapaninindigan? Alam nating kapag nagmahal tayo, gagawinat gagawin natin ang lahat makuha lang ang sa tingin nating atin kahit pa kapalit nito ay pagiging masama at makasarili.

Ang pag-ibig hindi parang karera, paunhan o paramihan ng score ang mahalaga ay mahal niyo ang isat-isa at nakikita niyo ang future na magkasama na masaya at puno ng pagmamahalan walang halong kahit anong kemikal.

Okay lang ang maging torpe dahil naniniwala akong mas malalaman mong para nga siya sayo kapag tinago mo muna at naghintay ng tamang pagkakataong makaamin. Hindi natin kailangang madaliin. Kumbaga chill lang muna.

Love is not about how many times you had a sex in a day or hours because love is not about sex. Hindi kasi natin alam kapag ang karma na ang gumanti paniguradong X3 Ang sakit.

Ang love kung minsan,parang exam madali sa umpisa pero napakachallenging naman pagdating sa gitna. Puno ng mga mahihiwagang kaganapan na kung minsan mahirap kalimutan. Hindi mo alam habang naglalkbay kayo may bigla na lang kayong makakasalubong na mabigat na problema kung saan minsan naiisip na ng bawat isa na sumuko at takbuhan na lamang iyon dahil sa wala kang naisip na paraan para maayos. Dadating sa point na may sasagip sayo kahit na hindi mo pa siya ganoon kakilala, mas maipapakita at naipadama mo pa ito sa kanya na inaasahan at pinapangarap ng mga babae kung minsan na gawin sa kanila.

Lagi nating tatandaan na kahit kailan hindi mabibili ng pera ang pag-ibig except kung pera-pera na lang talaga ang galawan. Hindi kayang gamutin ng pera ang mga sugat na minsan nating ginawa o naranasan. Hindi kayang ibalik ng pera ang bagay na gusto nating bumalik.

Ang Pag ibig ay hindi tulad ng plastic na lilitaw kapag itinapon mo sa tubig.

1 Year Later

"Kumusta ka na Larry, siya nga pala kasama ko ang kapatid mo. H'wag kang mag-alala hindi ko pababayaan si Nathalie. Isa na kaming professional militar at nurse ganoon din ang mga kaibigan natin. Sana okay ka lang diyan. Miss ka na namin, sobra"

•••••THE END•••••