Hepinize merhaba arkadaşlar!
Umarım bölümü seversiniz😊
Oy vermeyi ve en önemlisi de yorum yapmayı unutmayın!
Şimdiden hepinize teşekkür ederiz!
Bölüm şarkısı: #Edis-Buz Kırağı
İyi okumalar dileriz...
💞
......
Gözlerimi odaya dolan gün ışığıyla açarken, elim komodine gitti. Harelerimi, ihtiyacı olan netliğe kavuşturmak için gözlüğümü aldım ve yerine yerleştirdim. Ardından da kalktım. Okul için hızla hazırlıklarımı yaptım ve kahvaltıya indim.
Buradaki işimde bitince hızla üzerimi giyip dışarıya çıktım. Bugün biraz hızlıydım, ya da enerjik. Kapıyı açıp kendimi dışarıya attım. Binanın kapısından da çıkmamla artık soğuğu hissediyordum. Otobüs durağına giden yolda ilerlemeye başladım. Durakta beklediğim sırada yine Asaf'ı gördüm. Onunla aynı yerde yaşadığımızı unutmuşum, diye geçirdim içimden. Hızla gözlerimi kaçırıp, gelen otobüse bindim. Okutturma işim bitince arkadaki koltuklardan birine oturdum. Müzik dinlemeye başladım.
Nihayet okula ulaştığımda telefonumdaki melodiyi kapatıp içeriye girdim. Hızla sınıfıma gidip çantamı sıraya bıraktım. Ardından da kantine indim. Fakat, canımın bir şey istemediğini fark ettim. Bu yüzden adımlarımı dışarıya çevirdim. İlerlemeye başladığımda, insanların bana baktığını gördüm.
Konuşamaman, fazla dikkat çekiyor Zümra...
Gözlerimi devirip boş olan bir banka oturdum. Az sonra arka tarafımda adım sesleri duyuldum. O tarafa döndüğümde o kişinin Asaf olduğunu gördüm. Hızla önüme döndüm. Utançla yüzümü kapattım. Neden utanmıştım ki sanki?
Ayağa kalkıp okula girdim. Zilin çalmasına daha vardı. Sanırım bu sabah ki hızımdan dolayı, okula da erken gelmiştim. Kantindeki boş vakit geçirmek istememiştim bu yüzden önce sınıfa çıktım. Çantamdan bir roman aldım ve tekrar aşağı indim. Boş masaya oturdum. Romanımın, ayraç koyulmuş sayfasını açtım. Çok geçmeden yine o yeşil harelerle göz göze geldim. Aslında tam yeşil değildi; fakat yeşil tonlarında, hoş duran bir renkti. Kim miydi?
Asaf...
"Asaf." Karşısındaki kızı görünce, daha doğrusu bizim sınıftaki Ceyda'yı görünce, içimde garip bir his oluştu.
Olmaz Zümra! Aşık olamazsın! Öyle ya arkadaş bile olmadın...
Düşüncelerimden Ceyda'nın ikinci kez "Asaf," demesiyle ayrıldım. Gözlerimi Asaf'a ve başındaki Ceyda'ya çevirdim. "Bir şeyler içelim mi?" Ceyda'nın sorusuna Asaf, kafasını sağa sola salladı. İstemsizce gülümsedim. Asaf, görünüşü anlamında çok iyiydi. Bundandır ki; tüm kızlar onunla konuşmak istiyordu. Bense bunu gereksiz buluyordum.
Asaf bana bakıp gülümsediğinde gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Eş zamanlı olarak Ceyda da Asaf'ın yanından uzaklaşmıştı. Zoraki de olsa gülümsedim. Ona karşı hiçbir şey hissetmiyordum. Galiba...
