there is a light that never goes out | remus lupin

there

Dört duvar arasında sıkışmıştım.

Artık bu eve sığamıyordum.

Hiçbir zaman sığamamıştım zaten

''Gidiyorum'' diye fısıldadığım da karşımda bana saatlerce bağıran kişi susmuştu. Sonunda, başım ağrıyordu.

''Nereye gidiyorsun?'' diye söylendiğinde arkamı döndüm.

Bilmiyorum.

''Sana nereye gittiğini sordum'' diye bağırdığında kapının önünde ayakkabılarımla bakışıyordum. Onlar bile gereksiz gelmişti gözüme. Buraya ait her şeyi burada bırakmak hatta burayı yakıp yıkmak istiyordum. 

Gücüm yetmedi bende kendimi yakıp yıktım.

''Amy'' dediğinde kapıya döndüm.

''Hoşçakal.'' dediğimde yanındaki ''Bırak geri döner zaten evine'' dediğinde arkamı döndüm.

''Benim bir evim yok, olmadı da.'' diye mırıldandığımı duymadılar.

.

gitmek bazen en basit çözüm yoludur