there is a light that never goes out | remus lupin

is

Saatlerdir yürüyordum.

Oradan çıktığımda güneş kendini aşağı bırakmamakta ısrarcıydı şimdi ise her yer karanlıktı ve parlayan aydı. Yolun kenarında yürürken adı aklıma gelmeyen bir şarkıyı mırıldanıyordum.

Aslında ağlamak istiyordum ama göz yaşlarımı aradığım yerde bulamamıştım bende elim boş geri gelmiştim.

Yolun ortasındaki beyaz çizgide ayaklarımı tek bir çizgi halinde yürütüyordum kendi kendime bir oyun yapmıştım.Zamanında oynayamadığım oyunların acısını çıkarıyordum.

Ayağımı diğerinin önüne atarken dengem sarsıldı ve yere düştüm.

''Aa öldüm'' dediğimde kahkaha atmaya başladım. Kahkahalarım boş yolda yankılanıyordu. Yanaklarım ıslanmaya başladığında ''Sizi küçük hainler'' dedim göz yaşlarımı silmeye çalışırken. Göz yaşlarınında şöyle bir huyu vardı işte

Siz silseniz de devamı gelmeye devam ediyordu.

''Sizi aradığımda neredeydiniz?'' dediğimde yerden kalkmamaya yeminliydim.

''Ben sizi ararken neredeydiniz? Saklambaç oynamayı bilmem ben. Ne olur bulun beni'' dediğimde ellerimle gözümü kapatmıştım.

Beyaz ışık süzmesi ile ellerimi yüzümden çektiğimde üstüme gelen araba acı bir fren sesi ile durdu. Arabanın farları gözümü alırken arabadan biri hızla indi.  Hızlı adımlarla buraya gelirken ayakkabılarına bakıyordum.

Kendiminkileri giymemiştim.

Artık benim miydi ki onlar?

''Hanım efendi iyi misiniz? Oh Tanrım hastaneye götüreyim sizi'' dediğinde artık karşımdaydı. Yeşil gözleri endişeli bir şekilde bana baktığında ona döndüm.

''Beni götürebilir misin?''

.

yolun ortasında oyun oynamayın