[Zawgyi]
""" ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ႏိုင္ရင္... """
ေဆး႐ုံဆင္းၿပီးေနာက္မွာ သူ႔ဘဝက ပုံမွန္ပါပဲ။
ေက်ာင္းကေတာ့ ေနာက္စာသင္ႏွစ္စမွ ျပန္တက္ရမယ္။
အခုရက္ေတြမွာ အကေလ့က်င္တယ္၊ စကိတ္ေလ့က်င့္တယ္။ အခုဆို သူဟာ ႏွလုံးခဲြစိတ္ထားတ့ဲသူလို႔ မထင္ရေအာင္ အေမာခံႏိုင္ၿပီး က်န္းမာေနၿပီ။
စိတ္ကို တျခားအာ႐ုံမေရာက္ေအာင္...
တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုလုပ္ေနလိုက္တယ္။
ဒီလိုေနတ့ဲၾကားထဲက တစ္ခါတစ္ေလ အစ္ကို႔အေၾကာင္းေတြးမိရင္ ႏွလုံးခုန္ျမန္လာသလိုပဲ။
အရင္ကလိုေအာင့္တာနာတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊
စိတ္လႈပ္႐ွားရင္ခုန္တာ။
"အဟား... မင္းက အစ္ကို႔ကိုေတာင္မျမင္ဖူးဘဲနဲ႔...
ငါအစ္ကို႔အေၾကာင္းေတြးေတာ့
ရင္ခုန္ေနတယ္လား? "
သူ႔ဘယ္ဘက္ရင္အုံကို သူအသာေလးပုတ္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းသိလား.... အစ္ကိုက အရမ္းးးေခ်ာတာ...
အရပ္လည္း အ႐ွည္ႀကီးပဲ..... "
အစ္ကိုဆိုတ့ဲ အမည္နာမက
အေတြးထဲေရာက္လာတာနဲ႔
မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းလာရမယ္လို႔
ရိေပၚ့ကို ဘယ္သူကခိုင္းထားလဲမသိပါဘူး။
"ႏွလုံးအသစ္ေလး...မင္းေၾကာင့္
ငါေနေကာင္းေနၿပီဆိုတာ အစ္ကို႔ကိုေျပာျပခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့....
ငါ.....သူ႔ကို အရမ္းသတိရတယ္.... "
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေဆး႐ုံစာၾကည့္တိုက္ကို ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ဝတၳဳစာအုပ္ထဲက ရိေပၚ့လက္ေရးနဲ႔ စာရြက္အညိဳေလးက အရင္အတိုင္း႐ွိတုန္းပဲ။
ဖတ္ၿပီးသားေပမယ့္ ဝတၳဳကို သူျပန္ဖတ္တယ္။
ဝတၳဳထဲမွာ အစ္ကိုက သူခ်စ္တ့ဲသူနဲ႔ေတြ႕ေနၿပီလား။
ပဥၥလက္ဆန္စြာေရာက္လာတ့ဲ အစ္ကိုဟာ
အခုေတာ့လည္း ေလလိုပဲေပ်ာက္ကြယ္သြားခ့ဲတယ္။
အစ္ကိုနဲ႔ ဆုံေတြ႕ခ့ဲျခင္းဟာ အိပ္မက္တစ္ခုဆိုရင္
အဲဒါက ရိေပၚ မႏိုးထလာခ်င္တ့ဲ အိပ္မက္ေလးပါပဲ။
---------------------------------------------------------------
2015, 5th August
"ငါ့တူ ႏိုးလာၿပီလား? ဦးေလးမနက္စာ ျပင္ေပးထားတယ္။ "
