Flikken Maastricht 'Het vervolg'

De deurbel

Wolfs slaakte een zucht. Nog een uur werken en hij was klaar voor vandaag. Hij keek toe hoe Eva en Romeo in gesprek waren met een getuige. Marion zat achter haar computer te werken. Wolfs wist dat ze bezig waren met een zaak over een inbraak. Meer wist hij er niet over. Mevrouw Kamphuis hield hem de hele dag in de gaten om ervoor te zorgen dat hij alleen bureautaken uitvoerde en zich niet stiekem met andere zaken bezig hield.

"Dus als ik het goed begrijp, heeft u een persoon de winkel uit zien rennen?" controleerde Eva het verhaal van de getuige. "Heeft u een signalement van de verdachte?" vulde Romeo haar aan. "Dat klopt mevrouw. Ik heb zijn gezicht niet gezien, alleen zijn kleding had een opvallend logo." Antwoordde de vrouw. "Zijn kleding? Heeft u een man gezien?" merkte Eva scherp op. De vrouw schudde haar hoofd. Het leek of ze ergens mee zat, iets wat ze niet wilde vertellen. Romeo leek het niet te merken. "Wat kunt u ons vertellen over het logo wat u heeft gezien?" vroeg Romeo haar. De vrouw schudde weer haar hoofd. Ze gaf geen antwoord op de vraag. "Mevrouw, is er iets wat u ons moet vertellen? Ik heb het gevoel dat u iets weet wat u niet verteld." Onderbrak Eva de stilte.

"Wolfs, mijn kamer." Klonk het door de kantoorruimte. Wolfs stond op en liep direct naar het kantoor van Kamphuis. Hij bereidde zich alvast voor op een uitbrander om wat er gebeurd was bij het huis van Lies Dewulf. "Meneer Wolfs, ik zal u niet langer in spanning houden dan nodig. U mag weer gewoon aan het werk, geen bureaudienst meer." Viel Kamphuis meteen met de deur in huis. Wolfs was even in de war. Vanochtend kreeg hij het bevel om alleen bureaudiensten te draaien en nu mocht hij weer gewoon aan het werk. "Mag ik vragen waarom ik nu wel weer gewoon aan het werk mag?" Wolfs hoopte met deze vraag meer duidelijkheid te krijgen. "De rijksrecherche heeft ontdekt dat Lies Dewulf camera's had hangen in haar huis. De beelden van deze camera's zijn opgeslagen op een Cloud, hierdoor kon de rijksrecherche de beelden vinden. Op de beelden was te zien hoe Lies Dewulf uw wapen pakte en vervolgens een Molotovcocktail aanstak. De beelden laten niet zien dat u haar niet neergeschoten hebt, maar de rijksrecherche vindt het bewijs van de camerabeelden voldoende om u weer gewoon aan het werk te laten gaan." verklaarde Kamphuis.

Twee uur later zaten Wolfs en Eva aan de tafel in De Ponti. Er hing een ongemakkelijke stilte. Wolfs speelde met zijn glas Whiskey terwijl Eva naar een flesje water aan het staren was. "Ik heb je gehoord." Onderbrak Eva de stilte. Wolfs keek op van zijn glas Whiskey. Hij had geen idee wat Eva bedoelde. "Wat bedoel je Eef?" "Ik heb je gehoord, toen in het huisje in het bos." Antwoordde Eva kort. Wolfs wist meteen waar ze het over had. Een hele tijd terug sliepen Wolfs en Eva in een huisje in het bos toen ze op de vlucht waren voor de politie. Wolfs had Eva ten huwelijk gevraagd. "Ik dacht dat je sliep?" Vroeg Wolfs haar. "Ik deed alsof. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Sorry Wolfs." Even was het stil. "Ik weet denk ik eindelijk wat ik wil. Ik wil...." Eva werd onderbroken door de bel. Wie zou dat zijn? Wolfs en Eva verwachten niemand meer. Wolfs stond zonder iets te zeggen op. Hij legde zijn hand kort op Eva haar schouder en liep toen naar de deur. Toen Wolfs de deur opende, was hij even in de war. "Hallo, is Eva thuis?"