Nos mos terminus eius (We will end him) Book 2

III

-KALETH-

*  *  *

I kept on reading the lyrics, paulit-ulit. I am also thinking about what Jett said a while ago. Nakita niya sa kung saan daw pero hindi niya matandaan. That means malapit lang yun.

Nandito ako ngayon sa park malapit sa condo ni Mikha at Marielle. Kanina pa ako palakad lakad, nagbabakasakaling may pumasok sa utak ko. Bakit naman ngayon pa nawalan ng silbi 'tong utak ko?

Fuck! 1 year is too much. Nag-aalala ako, natatakot, nalulungkot and I miss her. I miss her so bad. I miss her annoying laugh, her smiles and I miss her voice. Everything about her.

It's just everything feels weird. Bakit hindi mahanap-hanap si Ching? It's been a year, yes, pero wala pa ring makapagsabi kung nasaan ba siya. I believe that she's still alive, somewhere out there seeking for help.

God, I can't even handle just the thought of her crying alone and scared.

"Alam mo, Kaleth. Para kang tanga, sige! Umupo ka nga!"

Napatingin ako kay Hazel, right, she's with me. Pinsan ko siya at sa Amadeus din nag-aaral, nakita ko siya kanina dito kaya sinundan niya na ako at sinamahan.

"Ano ba kasi yang tinitignan mo? Akin na nga." She took the small piece of paper on my hand at binasa ang nakasulat doon.

"Eh? Ano ka, nagmememorize ng kantang pambata?HAHAHAHAHAHAH."

Kinuha ko na sa kamay niya ang papel. She's too loud and useless, bakit ba ako sinamahan nito.

"Just go home, Hazel." Wika ko sakaniya saka naupo sa tabi niya.

"Ulol, ayoko nga---pero teka. Nabasa ko yan kanina dun sa ano eh---saan ba yun?"

I immediately looked at her when she said that.

"What? Where? What did you saw?"

"Yung lyrics na yan, dun yata sa stage sa may basketball court, eh. Ayun, oh." Then she pointed the Basketball court near us.

"May event kasi yata pambata ngayon jan. Nabasa ko yang lyrics kanina sa isang papel din doon. Pano nga tono---"

Hindi ko na hinintay na tapusin niya pa ang sasabihin niya at nagmadali na akong tumakbo para makatawid at pumunta sa basketball court.

What if it's related? A clue perhaps? Hindi naman masamang umasa, diba?

Nang makapasok ako sa loob ng court ay may stage nga sa gitna. Marami na ring bata sa loob kaya maingay na, idagdag pa ang malakas na music. The song row row row your boat was playing on a huge speaker.

I flinched when I felt someone bumped into me. I looked at a petite girl bowing her head kaya hindi ko makita ang mukha niya.

"Sorry, excuse me."

Natigilan ako sandali nang marinig ko ang boses na yun. That voice.

Agad hinanap ng paningin ko ang babaeng bumangga saakin. She's wearing a black dress. Sinusundan siya ng paningin ko pero natatakpan na siya ng mga tao.