Magische Akademie (School of Magic and Special Abilities)

Chapter 3

Pagkagising ko I did my morning routines before going down.

Today is wednesday so I took my P.E uniform sa closet ko. It is a fitted T-shirt and a short shorts.

Ewan ko ba kung bakit short shorts to. Ang ikli naman kasi, mga 4 inches above the knee. Malay ko ba sa trip ng school namin no.

Bumaba nako to have breakfast. Naabutan ko sila tita sa doon. 

"We have something to tell you Emilia." Pasimula ni Tita.

Ghad kamuntik ko ng makalimutan na ngayon na pala nila sasabihin sakin yon.

Tinignan ko lang sila habang inaantay ang sasabihin nila sakin which is alam ko na but di nalang ako nagsalita para hindi ako magmukhang bastos.

Bumuntong hininga si Tita.

"You have to move to a new school princess. You'll finish your school there. Magugustuhan mo don!" She seems excited for me going there.

"Kailan po ako lilipat? Do I get to say goodbye to Sofia and Joan?" Tanong ko.

"Yes, you'll get to say goodbye to your friends today. You will transfer to your new school tomorrow. I already enrolled you so ikaw nalang ang kailangan." Si Tito Stefan naman ang sumagot.

"Why so sudden Tito and Tita? I got good grades naman last year ah?" 

"Yes we now princess but you have to go there for your own good. They teach different kinds of things there. They offer also academics teaching. Isa pa, that is the world you really belong." Tita.

"You'll enjoy your stay there princess. We promise. As we always told you when you were a kid, dun kami lumaki ng Tita Gorgia mo and masaya don. You get to learn new things." Tito.

"What if they don't like me there?" Pag aalala kong tanong.

"Wag ka mag-alala princess. You'll fit there kasi isa ka sa kanila. And just be yourself." Naka ngiting sabi ni Tito sakin.

When I got to school kinausap ko na muna sila Sofie and Joan for my sudden transfer. Sa may gym kami nagpunta.

Hindi ko sinabi sa kanila kung saan talaga ako lilipat.

Masyadong kumplikado kasi, pati di nila maiintndhan. may pagka slow pa man din tong dalawa.

"HUHUHU! BAT KA KASI AALIS! TAPOS BUKAS AGAD!" Iyak ni Sofie habang naka yakap sakin.

"PARA KANG SIRA ULO EMILIA INGRID AH! DAHIL BA MAINGAY KAMI LAGI? PRAMIS DI NA KAMI MASHADONG MAG IINGAY! WAAAAAAAAAH!" Joan.

Walangyang ito sa may tenga ko pa sumigaw.

"Utas naman kayong dalawa! Di pa naman ako mamamatay! Maka ngawa parang huling lamay ko na! Pati sa Switzerland lang naman ako lilipat!" Sagot ko.

"GAGA KA BA?! ANO SA TINGIN MO ANG SWITZERLAND, HANGGANG CAFETERIA LANG ANG LAYO?!" Sigaw nanaman ni Joan.

Malapit ko ng sungalngalin ang isang to e.

"OO NGA! MINSAN MATALINO KA PERO MINSAN DI NA NAMIN ALAM E! MAY UBO KABA SA UTAK HA INGRID?!" Sigaw din ni Joan. Sarap pag buhulin ng mga esophagus ng mag pinsan ito e!

May megaphone ata sa lalamunan!

Sinamaan ko naman sila ng tingin. Tumahimik naman sila agad. 

"Girls di pa naman ako mamamatay. I just had to go there for some apparent reasons. I'll visit you guys here from time to time so don't worry."
Sabi ko sa kanila.

They hugged me again then the School bell rings, signs na dapat pumasok na kami sa mga class rooms namin.

Habang nasa gym kami for our P.E class, I felt the aura again.

Yung naramdaman ko last night dun sa may burol. Sino kaya tong sira ulong to? Staring is rude you know.

Lumingon lingon ako pero wala pa din akong nakikita. Magaling kang kupal ka ah.

"Mils! Tara na sa locker room para magpalit!" Yaya ni Sofie sakin.

Tumayo naman ako para sumama sa kanila, pero pag lingon ko banda sa may hagdanan may nakatingin saking lalaki pero umiwas ito ng tingin at biglang umalis.

I did not get to see his face kasi sobrang layo niya sa pwesto namin.

Hiniklat naman ako nung dalawa kasi ambagal ko daw kumilos.

Sapakin ko na kaya tong dalawa no? Nakakabanas e.

Bago kami makalabas ng Gym tinignan kong muli kung san ko nakita yung lalaki.

"Sino ka?" 

Someone's POV

"Panginoon alam na namin kung nasan ang anak nila Martina at Maximo. Nagpadala na kami ng mga tao natin upang subaybayan ang bata." Sabi ng mga kawal ko habang nakaluhod sa aking harapan.

"Magaling! Ngayon, ayokong makakatungtong ang batang iyon dito sa Sublimia!" Ani ko

"Natatakot ba kayo sa kayang gawin ng bata panginoon?" Tanong ng isa sa mga alagad ko.

Tinignan ko ito.  Maya maya pa ay nakikita kong naghahabol ito ng hininga.

Unti unti ko itong pinalutang sa ere habang kinakapos ng hininga.

Napangisi ako. Walang sino man ang may karapatan para manliit saakin.

Bumagsak na lamang ito sa lupa ng wala ng buhay.

"Ako matatakot? Sila dapat ang matakot sakin dahil hindi nila ako kayang talunin. Miski yang batang yan!" Sigaw ko.

Humanda ka sakin bata! Nagawa kong talunin ang magulang mo noon, pasalamat ka at mabilis ka nilang nailisan sa lugar na ito.

Wag na wag lang mag ku-krus ang landas natin kundi hindi ako magdadalawang isip na kitilan ka ng buhay!