Don't Cry

Simula

"V-Venice" ani tita..

"Yes tita? What is it?" nakangiti kong tugon. Napawi ang ngiti ko ng biglang pumatak ang luha sa mata niya..

Tumayo ako at niyakap ko siya "Tita what happen? Tell me.." nag aalala kong tanong. "Don't cry please." pag aalo ko sa kaniya

"Y-Your mom Ven"  aniya humiwalay ako ng yakap sa kaniya..

"What about her?" kunot noo kong tanong..

"N-Na accidente siya Ven"

Hindi ako nakagalaw sa sobrang gulat..

Napaupo ako sa sahig "No you're lying! You're lying!" sigaw ko sa kaniya..

Hinawakan niya ang kamay ko pero tinabig ko siya..

"It's true Ven, i'm sorry" 

"Pupuntahan natin siya tita please i want to see her!" pagsusumamo ko.

Pagkadating namin sa pinangyarihan ng accidente bumaba agad ako tinawag ako ni tita pero hindi kona siya pinansin. Nakita ko si papa na sumisigaw....

"Shaira!Honey!" sigaw ni papa tumakbo ako at niyakap siya, nagulat siya pero niyakap niya ako pabalik..

Nabangga ang sasakyan ni mama sa puno at nahulog sa bangin nawalan daw ito ng preno..

Pagkuha kay mama sa sasakyan pumunta agad kami sa kaniya.. Puno ng dugo ang katawan niya at hindi na siya humihinga..

"Honey!please wake up don't leave me"  umiiyak na sabi ni papa..

"M-Mama!wag moko iwan hindi ko kaya mama!please wag moko iwan!"

"Kailangan napo namin siyang alisin dito" sabi  ng rescue team..

"No! Mama please wake up!" sigaw ko pinigilan ako ni papa at niyakap.. Binigay niya ako kay tita biglang bumuhos ang malakas na ulan..

Pero wala ng mas lalakas pa sa sakit na nararamdaman ko..

There is nothing more painful than a child who has lost a mother...