Don't Cry

Chapter 10

"D-Dwaine sandali lang!" pigil ko sa kaniya..

Napalingon siya..

"May problema ba? kanina mopa ako sa klase hindi pinapansin"

"Wala" aniya at tinalikuran ako..

Hinabol ko siya nasa labas na kami ng school...

"Dwaine!"

Huminto siya...

"Leave me alone Venice! Please!" nagulat ako sa sigaw niya..

Tumulo ang luha ko pero iniwas niya ang tingin niya, hinawakan ko ang kamay niya pero tinabig niya ang kamay ko..

"Stop it Venice wag kang umiyak sa harap ko! Ayaw na kitang makita kaya tigilan mona yang kaartihan mo!" naiinis na sabi niya..

Umiling ako hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya..

"D-Dwaine a-ano to? Please sabihin mo naman sa akin"

"Wala akong dapat sabihin sayo Venice dahil wala naman akong pakialam sayo tigilan mo ako nag mumukha kang tanga"

Pinunasan ko ang luha ko..

"Nagmumukha akong tanga ng dahil sayo! Tapos ang sakit sakit mo mag salita!" sigaw ko sa kaniya..

Pero hindi siya umimik..

"Hindi ako hihingi ng tawad sayo Venice dahil para to sayo, tigilan mona ako kalimutan mo na ang sinabi kong mahal kita, hindi kita mahal Venice" aniya at tumalikod..

"D-Dwaine please wag naman ganito"

Pero hindi niya ako pinansin, hindi niya ako nilingon..

Napaupo ako sa sahig ang sakit ang sakit masabihan ng taong mahal mo ng masasakit na salita..

Napatingin ako sa langit.. Can you make me forget the pain i'm feeling right now?..