Multi:Arkın Karaman
Onca zorluğa tek başına katlanmaya çalışmak çok zor.Hiç kimseye anlatamıyorsun,kendi içindeki acını yalnız sen biliyorsun.Nelerle başa çıkmaya çalıştığını,neleri yendiğini,neleri yenemediğini,nelerin içinde ukte kaldığını yalnız sen biliyorsun.Bunun için bu hayatta en değerli sensin.
Kendin.
Böyle düşünüyordum ama hiç bir zaman böyle haraket ede bildiğim söylenemezdi.Duygularımdan daha çok mantığımla haraket eden biriydim.Dışarıdan soğuk biri gibi gözüke bilirdim ama aslında öyle değildim.Bu benim kendimi koruma şeklimdi.Kendimi insanlardan koruma şeklim.Çoğu zaman başarısız olduğum da oldu.Kalbime söz geçiremediğim zamanlar oldu.Ama son bir aydır tamamen mantığımla haraket ediyordum.
O ölmüştü.Zor zamanlarımızda hep birlikte olduğumuz,kardeşten daha çok sevdiğim kişi ölmüştü.Eylül ölmüştü...
"İş için bir süre şehirde olmayacağım.Bu süre sarfında Arkın bey için misafir odasını hazırlattım.Onun sözünden çıkmak yok.O ne derse onu yapıcaksın ve bu rezilliğe derhal son verilicek !" Babamın öfke dolu sesi beni daldığım düşüncelerde çıkardı.
"Buna gerek yok baba. Ben kendi işimi görürüm" İtirazım babamı daha da öfkelendirmiş gözüküyordu.
"Onun işi bu.Bırak düşünceli kız ayaklarını.Geldiğimde seni böyle görmek istemiyorum"Cevap vermeme bile izin vermeden kapıyı sertçe kapatarak evden çıktı.
Okkalı bir tokat yemişim gibi hissediyordum.Babamın gözlerindeki hayal kırıklığı tüm ruhuma işliyordu.Sevilmemek...
Derin nefes almağa çalıştım.Babamla konuşmamızı sessiz izleyen adama baktım.Elleri ceplerinde salonumuzun orta yerinde dikiliyordu.Yüzünde tuhaf bir şeyler görür gibi oldum.Tanıdık bir şeyler...
"Daha önce tanışmış mıydık ?" Sorum dudaklarında alaylı bir gülümseme yarattı.Gülümsemesi kaşlarımı daha da çatmama sebeb oldu.
Komik olan neydi?
"Hakkında senin tahmin ettiğinden daha fazla şey biliyorum Belen."Sesi gizemli çıkmıştı.
"Anlamadım?"Bu adam beni mi araştırmıştı? Neden?
"Babanla babam yakın arkadaşlar.Ben böyle işleri pek kabul etmem ama babanın ricasını kıramazdım." Rahat bir şekilde koltuğa oturdu.Rahatlığı benim gerilmeme sebeb oldu.Sanki benimle ilgili her şeyi biliyordu.Bense tıpkı bir yabancıya bakar gibi bakıyordum.Benim için yabancıydı zaten.
"Eeeee? Babanın her arkadaşının kızlarını araştırır mısın?"alaylı sesim dudaklarının kıvrılmasına sebeb oldu.Rahatsızlığımı belli etmemek için rahat bir tavırla oturduğu koltuğun yanına oturarak bir bacağımı diğer bacağımın üzerine attım.
Sağ tarafıma gözlerimi değdirdiğimde beni izleyen gözleri ile karşılaşmayı beklemiyordum.Bakışları benim bakışlarımdan bile daha soğuktu.Hiç bir duygu yoktu.
"Eğer hastamsa araştırırım"
Hasta mı? Ben hasta değildim ki!
"Önce şu konuda anlaşalım.Babam sinirli olduğu için öyle konuşmuş ola bilir.Ama bu benim senin hastan olduğumu göstermiyor.Ben hasta bile değilim!" Kendi söylediklerime kendim bile tam inanmıyordum.Evet,babam sinirliydi.Ama söylediklerinde gayet ciddiydi.Uyuşturucu kullandığım öğrenilirse babamın o saygıdeğer adı kirlenicekti.Hayatta en önem verdiği şey.
Adı.
"Kendini kandırmayı bırak.Uyuşturucu kullanman neyin ne olduğunu anlamana sorun olmuyor."gözlerini yüzümden çekmiyordu."Yani henüz" Gözlerimi devirmekten başka bir şey elimden gelmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BELEN
Fiksi UmumHayatta bazı anlar vardır ki o andan sonra hayatında hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Hayatın tamamen değişir ve sen hiçbir şey yapamazsın. Düşündüm... Benim hayatımda bu an hangisiydi? Bu an beni ne kadar değiştirmişti? Bu an beni ne kadar kırmıştı? K...
