Bucky: Eee nasılsınız görüşmeyeli?
Logan ve Dawn tip tip babalarına bakarlar. Adam havalı girişinden sonra gelmiş yataklardan birinin üstüne oturmuş be yarım saat sessiz kalmıştır. Dawn ve Logan da yanındaki yatağa oturmuşlardır karşı karşıya duruyorlardır.
Logan: 1 yıl boyunca nerede idin? Annem öldü.
Bucky: Biliyorum. Sizin gibi benim de atlatmam kolay olmadı. Hala da atlatamadım. Ama şimdi buradayım.
Logan: İyi. Gelmişken pansiyon hesabını öde.
Dawn içinden sabır çeker.
Bucky: Sana da merhaba uzun zamandır görüşmediğim oğlum.
Logan: Çağırdın da görüşmedik mi ya?
Bucky: O da doğru.
Dawn ın iç sesi.
Sakinim sakinim sakinim. Hayır kardeşim bir salak değil ve babam da... sakin ol Dawny. Ayh bezdim ya bu logandan! Keşke kime çektiğini öğrenmeseydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Avengers: Next Generation
FanfictionPeter Parker önderliğinde yeni nesil yenilmezlere merhaba deyin. Ve bana da....