Hello, Goodbye. Sweetheart (Completed)

Chapter 2

Inspired ako kaya mahaba ang chapter ngayon hihihi. Hope you enjoy🌙💛🍡

Third person's POV

Past

Nang mahimas-masan si Ryn ay doon lamang niya napagtanto kung gaano'ng nakakahiya ang ginawa niyang pag iyak sa harap ng lalaking hapones.

"Are you alright?" Napatingin si Ryn kay Haru ng mag tanong ito. Then she realized once again that she accepted his offer! Hindi man siya um-oo pero tumango naman siya! Good gracious! How stupid can she be!

Tumango na lamang siya bilang pag sagot. She hide her face with her small hands. Haru finds it cute seeing Ryn being so shy.

Nangiti si Haru sa kanyang kaluob-luoban. She is still the crybaby Ryn he knew. 'ah, so damn adorable' aniya sa isipan.

Sa kabilang banda naman, hindi na mapakali si Ryn. She can't think straight, she feel so confused, this scene seems so familiar to her but she can't pinpoint it.

"Uhm.. ah, hali na baka ma-late pa tayo sa klase" iyon na lamang ang nasabi ni Ryn at dali dali ng tumayo't naglakad. Sumunod si Haru sakanya, ng may kasamang ngiti sa kanyang labi.

"WHAT? You accepted his offer?!" Hysterical na tanong ni Gabby sakanya. Napatango lamang siya't napahilamos na lamang dahil sa kahihiyan.

Hindi man lang siya napilit nito, basta na lamang bumigay ang kanyang puso. Ang rupok.

"OMG! Forever na 'to bes!" Tuwang-tuwa si Gabby para sakanyang kaibigan, lingid sa kaalaman nito ang nalalapit na kamatayan ni Haru.

Napailing na lamang si Ryn at sumubsob na lamang sa kanyang arm chair. Kakikilala pa lamang nila ng binata, ngunit bakit iba ang isinisigaw ng puso niya? Bakit tila matagal na niyang kilala ang lalaking hapones?

Patago niyang sinilip si Haru. Nakikipag-tawanan na ito ngayon kasama ang mga bagong kaibigan. Bakas sa mukha nito ang saya, tila ba walang iniindang sakit.

Hindi man lang niya natanong kung anong klaseng sakit mayroon ito. Can she risk it? Kaya niya bang mag sakripisyo? Paano kung magkaroon siya ng nararamdaman para sa binata? She will be left all alone, wounded.

Napailing na lamang siya sa naisip. Hindi ngayon ang oras para mag overthink. Bahala na! Tutal nasa huli naman daw ang pagsisisi.

Biglang napatingin si Haru sa kanyang direksyon. Mabilis naman siyang umiwas ng tingin, parang may nagkakarerang mga kabayo sa kanyang dibdib dahil sa 'di malamang dahilan.

Damn! Parang nakagawa lang siya ng isang malaking kasalanan dahil sa kaba.

Nag ring na ang third bell hudyat na uwian na. Nagsitayuan na ang mga kaklase niya sabay ayos sa mga gamit nito. Samantalang siya'y nakaupo lang, nakasubsob ang kanang pisngi sa arm rest, nag mumuni. Tulala.

Sa kabilang banda, malapad ang ngiti ni Haru habang pinag-mamasdan si Ryn na tulala. Nakasubsob rin ang kanyang kaliwang pisngi sa arm rest.

Napatawa siya ng makitang hindi na ito mapakali dahil nakita nitong nakatitig siya rito. Hindi na nito alam kung saan ibabaling ang tingin.

Agad naman napatayo si Haru nang makitang dumadaing na ito sa sakit habang hawak ang noo, dahil nabangga ito sa dingding.

"Ouch" sapo ang kanyang noo, naiilang na tumatawa ang dalaga. She knew she just did another embarrassing thing. Nakakahiya talaga!

"Yan kase 'di nag iingat" ani Haru sakanya, tumatawa pa!

"Tsk! Ewan ko sa'yo, nakakainis ka!" Dali-daling tumayo ang dalaga't hinablot ang kanyang bag mula sa upuan. Padabog itong umalis ng silid-aralan. Natatawang sumunod si Haru sakanya.