Hello, Goodbye. Sweetheart (Completed)

Chapter 4

Warning: not suitable under 16 and below!

"Ryn sweetie, can you call Daddy for dinner? He's been busy for a week, he's upstairs sweetie"tumango si Ryn sa ina at masayang umakyat sa taas.

12 years old Ryn was hopping here and there. Excited na kasi itong makita ang ama, isang linggo na kasi itong hindi lumalabas sa opisina nito.

Ryn's smiles faded when she heard something from his dad's office.

"Ohh Rain.. sige pa" Isa itong hindi kanais-nais na tunog mula sa babaeng nasa loob nang opisina ng kanyang ama.

"Ahh.. Rebecca ang sikip mo" the disgusting sound filled Ryn's ear. Sunod sunod na mga ungol ang naririnig niya kaya tinakpan niya ang kanyang mga tainga.

"No, no.. I don't want to hear anything" hindi makitid ang utak niya para hindi mahulaan kung anong kababalaghan ang nangyayari sa loob ng opisina nang ama.

"Please stop! I don't want to hear anything anymore!" Kahit pilit niyang tinatakpan ang tainga ay naririnig pa rin niya ang mga boses ng mga walang hiyang tao sa loob.

"Ahh.. bilisan mo pa Rain, baka mahuli tayo ng asawa mo" ungol ni Rebecca. Ang malanding sekretarya ng kanyang ama.

Kaya pala hindi man lang ito makalabas ng opisina dahil may kinalalantari siya sa kanyang opisina, dito mismo sa bahay!

"Wag kang mag alala hindi niya tayo mahuhuli.. ahh" pinilig-pilig ni Ryn ang kanyang ulo, nag ba-bakasakaling mawala ang mga tunog na naririnig.

"Stop! Stop!--

"Stop!" Napabalikwas siya sa higaan, pawisan at nanginginig sa takot.

Another nightmare about my cheater dad, how disgusting.

Inabot niya ang tubig na nasa lamesa malapit sa higaan niya at tinungga ito.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata. Hoping her nightmare will disappear but it didn't. Parang sirang plaka ang bangungot niya, paulit-ulit niyang naririnig ang mga halinghing ng mga taong sumira sa buhay niya.

Hindi niya napansin na may tumutulo na palang luha mula sa kanyang mga mata. Marahas niya itong pinahid at tumayo. Naglakad siya papunta sa terrace ng kanyang kuwarto sa hospital at tumuntong doon.

"I will never forgive you Rain! You ruin our family! You killed Mom! You disgusting cheater!" She shouted with all her might.

Nakaramdam siya ng ginhawa matapos isigaw ang mga katagang nais niyang isigaw sa harap ng ama.

Nang maalala niya ang ina, doon siya nanghina. She cried again when she remembered about her disease mother.

"Rain, please don't leave us! I beg you hon, don't leave us" walang emosyong nakatingin si Ryn sa ama, habang ang ina naman ay halos lumuhod na rito para hindi lang sila iwan.

"Lyn, don't make a scene! My decision is final, I'll leave!" Umalis ang kanyang ama, ni hindi man lang sila nilingon nito. At simula ng araw na nasaksihan niya ang karantaduhan ng kanyang ama, she hated him. She despised him in the core!