Yeniden

1.Bölüm Lise 2

Hoş geldin Alev,benim adım Arda senin psıkoloğunum.Bana kendınden bahseder misın?

"Hic sanmıyorum."

Baban bana zorlu bir süreç geçirdiğini söyledi.Sana yardımcı olmak istiyorum.Sorunlarını konuşarak halledebiliriz. 

"Konuşarak hiçbir şeyi halledemeyiz! Ne kadar berbat bir hayatım olduğundan hiçbir fikriniz yok.Kimse neden beni anlamak istemiyor.6 ay içerisinde başıma gelmeyen kalmadı.Biraz daha geç kalsalardı ölebilirdim ama sen bana hala konuşarak halledebiliriz diyorsun."

Biraz sakin olmayı dener misin Alev?

"Hayır sakin falan olamam.Bu lanet yere gelmemin sebebi babam.Onu kırmamak için buraya geldim.Anlaymıyor musunuz boktan bir hayata sahibim.Oysa senin mükemmel bir hayatın var.Neden gidip mükemmel hayatını yaşamayıpta sorunlu insanlarla uğraşıyorsun?"

''Asıl sen anlamıyor musun! İnsanlara yardım etmek ıçin bu mesleği yapıyorum.Sadece senin hayatın berbat değil.Senden daha kötü hayatları olan insanlar var.''

Benim hayatım hakkında fikrin yok derken sesim fısıltıyla çıkmıştı.Ah! Hayır burda ağlayamam.Olmaz. Ama duygularıma her zaman ki gibi yenik düştüm.

Alev biraz sakin olmaya çalış.Bana 6 ay öncesini anlatmaya başla.Sana yardımcı olup olamıyacağıma o zaman karar veririz.

"Tamam."...

6 AY ÖNCE

Gözlerimi açtığımda içimde tarif edemediğim bir mutluluk vardı.Koşar adımlarla banyoya gidip yüzümü yıkadım.Daha alarmın çalmasına on beş dakika vardı.Bende bu vakti banyoda değerlendirmeye karar verdim.Uzun bir banyodan sonra vazgeçilmezim olan şortumu ve mavi tişörtümü giyip saçlarımı düzleştirdim.Annemin seslenmesiyle aşağıya indim.Mutlu bir şekilde kahvaltıya oturdum."günaydın kendimden çok sevdiğim ailem."annem

Günaydın kızım.Bu mutluluğunu neye borçluyuz.

"Hımm bi düşiniyim.Sanırım bugün lıse ikinin ilk günü olabilir" Okulun ilk günlerini çoğu kişi sevmez.Pardon yanlış oldu kimse sevmez.Tabi ben hariç.Okulun ilk günerini hep sevmişimdir. bunun değişeceğinide hiç sanmıyorum.Düşüncelerimi bi kenera atıp kahvaştımı bitirdim.Anne ve babama "görüşürüz" dedikten sonra kapıyı açıp dışarıya çıktım.Tahmin ettiğim gibi Melis ve Efe beni bekliyordu.Hemen onların yanına gittim.Efe hemen komuşmaya başladı"Anlamıyorum ben bu kızları ne diye bu kadar uzun süre hazırlanıyorsunuz ki.Görende sevgiliniz var sanıcak.

Of Efe.Sap olduğumuzu her zaman hatırlatmak zorunda mısın?Biz bi kere Alevle sap olmaktan mutluyuz.Sanki senin sevgilin varda konuşuyorsun.

Kızlar kızlar.İstesen bir sürü sevgilim olur.Sadece doğru kişinin çıkmasını bekliyorum.Hem siz bana yetiyorsunuz.

Bende hiç zaman kaybetmeden"efeciğim senin karşına doğru kişi çıkana kadar yaşayacağıımzı hiç sanmıyorum" Çok komiksin Alev.

"Evet Efecim öyleyimdir.Baksana Melis yine gülme krizlerine girdi."

Siz kızları hiç anlamıyorum.

Konuşurken zaman ne kadar çabuk geçiyor.Özel Sanmaz Kolejinin önüne geldiğimizi bile farketmemişim.Bahçeye girdiğimizde  büyük bir kalabalık vardı.Okulun tüm kızları ordaydı.Sınıftan çıkmayan inekler bile.

Kızlar hemen olay yerine gidiyoruz.

Merakla kalabalığın oraya gittik.Kalabalığın arasından geçerken kendimi çok sportif hissettim.Melis ve Efe daha kalabalığı geçmeye çalışıyordu.Kalabalığın nedenini görmemle olduğum yerde kalmam bir oldu.