Hater to Lover | FIN

Chapter 26- Wala na ba talaga?

Hope Scenery

It's been a week since I start to reach out Stell. But sadly, mukang iniiwasan nya ako.

This time, nandito uli ako sa baba ng building ng showBT. Ayokong pumasok dahil sigurado naman akong agad na iiwas si Stell. Ngayon ay walang nakakaalam na nandito ako. Wala akong ibang pinagdabihan maging ang bestfriend kong si Sine. Mahirap na, baka masabi pa nya kay Ken at pag nagkataon,  baka masabi nito kay Stell.

Ang ilang oras na pag-iintay ko ay worth it dahil nakita ko si Stell na papalabas. Agad akong bumaba sa kotse ko at nilapitan sya.

“ Stell!” May dumaang gulat sa mga mata nya pero ibinalik nya ang kaninang ekspresyon nya. His face is stoic.

“ Anong ginagawa mo dito?” Para bang may inis sa kanyang boses ngunit pakiramdam ko ay may lungkot at pangungulila sa likod non

“ Stell please talk to me. Let's talk about us. Wala namang kayo ni Angela diba? Please Stell, let's fix this mess” I pleaded. Ngunit sa kabila ng aking pagmamakaawa ay hindi man lang naiba ang ekspresyon nya.

Wala na ba? Ayaw na ba nyang maayos kaming dalawa?

“ Siguro nga ay walang kami ni Angela. Pero Hope, ikakasal ka na. Layuan mo na ko. Hindi na tayo pwede” Akmang lalampasan nya 'ko pero hinuli ko ang isa nyang kamay.

“ I can stop the wedding, Stell. Just please, please talk to me” Ibinaling nya sakin ang kanyang mga mata dahilan kung bakit ko nabitawan ang kamay nya.

Awa. Yan ang nakikita ko sa mga mata nya. Awa para sa akin. Ayokong kaawaan nya 'ko. Ayokong piliin nya ako dahil naaawa sya sakin. Pagmamahal ang gusto ko mula sa kanya.

“ Stell, wala na ba talaga? Hanggang dito nalang ba tayong dalawa?” Ilang segundo akong naghintay sa sagot nya pero wala akong nakuhang tugon.

“Siguro nga wala na talaga” Dali-dali akong umalis sa harapan nya at sumakay sa aking kotse. Pagkasarado ko ng pinto ng aking kotse ay nagsimula nang magbagsakan ang mga luha ko.

Sa nanlalabong mga mata ay nakaya ko pa ring pumunta sa pinakamalapit na bar. I need to be wasted! Gusto kong makalimot. Kahit panandalian lang gusto kong hindi maramdaman ang sakit. Gusto kong maging manhid!

Ansakit eh. Ansakit sakit na akala ko pwede na. Akala ko maayos pa naming dalawa....pero hindi pala

“ One tequila please” The bartender gave my order in just a short period of time.

Ang isang basong tequila ay nasundan pa ng isa at nasundan pang muli hanggang sa hindi ko na mabilang kung nakailang baso na ba 'ko.

“ Give me one Jose Cuervo teagarita” It's a mixture of margarita and iced tea. Para namang nag-aalinlangan pa ang bartender kung bibigyan nya ako.

“Ma'am lasing na lasing na po kayo” I just glared at the bartender at maya-maya pa'y ibinigay rin nito ang order ko.

“ Give me a glass of vodka” May pag-aalinlangan man ay iniabot rin nito ang order ko.

Nahihilo na 'ko at nagdodoble na rin ang paningin ko. I know that I'm already drunk.

I stand up and I tried to walk pero hindi ako nagtagumpay. Para bang naikot na ang paligid ko. Bago pa man ako bumagsak sa sahig ay may matitipunong braso ang sumambot sa akin.

“ Salamat sa pagtawag sakin” Rinig kong sabi nito sa bartender. Alam ko rin na sya ang nagbayad ng mga ininom ko.

Napasubsob ako sa dibdib nito kaya naman nanuot sa ilong ko ang amoy nito. Pamilyar....

Bahagya akong tumingala para makita ko kung sino itong lalaking nakaalalay sakin ngayon.

Nang masilayan ko ang muka nito ay pagak akong napatawa. “ Oh fvck! You look like him” Dala na rin ng kalasingan ay hindi na diretso ang mga salitang aking binibitawan. Tumatawa rin ako kahit wala naman talagang nakakatawa. Damn I looks like a girl na kailangang ipadala sa mental hospital!

“ Looks like who?” Rinig kong tanong nito sa akin.

I stated at him kahit na nanlalabo ang paningin ko.

“Kamuka mo yung taong mahal ko ” I don't know if I'm just imagining things but I think I saw him smirked.

“Talaga?” It sounds like he's asking for assurance. I nodded at him. “Yup. You looks like SB19 Stell” As soon as I finished my word, he clashed his lips into mine.