PAGTINGIN (Completed)

PAGTINGIN: Chapter Six

[Chapter Six]

Present

"Gwen ayos ka lang ba?"

Gwen snap back to reality when Lace ask him with a worried tone of his voice.

"A-Ah eh, Oo naman! Bakit mukha ba akong hindi okay?" taas kilay na tanong niya upang hindi mahalata ng taong nasa harap niya na katayo ngayon ang kinikilos niya.

"Medyo hindi ka okay. Hope you don't mind, is there someone you are waiting here?"

"Definitely yes! Hindi ba obvious sa look ko na may hinihintay nakadate ko ngayon?"

mukhang nagtatarayan siya sa harap ngayon ni Lace at pinapakita na may ka date siyang hinihintay kahit hindi naman.

"I thought a man who should wait for a woman to come on a date?"

sarkastikong tanong niya pa kay Gwen na may halong nakakalokong ngisi.

"To be exact, hindi dapat pinaghihintay ng matagal ng lalaki ang gusto nilang maka date na babae"

dugtong pa nasabi ni Lace, tumaas ang kanang kilay ni Gwen sa tinuran niya at napacross arm pa ito.

"Alam mo? Kayong mga lalaki sa una lang kayo magaling! Feeling niyo madadaan niyo kami sa flowering words niyo? Tsk! May binibitawan pa kayong salita na 'Ikaw lang sapat na at hindi na ako maghahanap pa ng iba dahil nasa sayo na ang lahat ng katangian ng isang babae na matagal ko ng hinahanap hanap.' Nako po! Maniwala ka nauuto kana pala! Dahil ang totoo isa kana sa nabiktima niyang utuin at lolokohin.

May isa pa! 'Hindi kita kayang iwan dahil mahal na mahal kita babe, honey my love so sweet, yam, mine, wifey' achuchu~ but in the end? Anyari? Iniwan ka pa din! At ang masakit iniwan kang walang dahilan at sumama ka sa iba na hindi man lang ng paalam"

'Wait! Lyrics yon ng Kanta diba? Hehehe~'
Sabi ng isip niya.

Nanigas siya sa kinaupuan niya ng tumitig si Lace sa mata niya, hindi naman siya makawala kasi parang may nagtulak sa kaniya na salubungin din ang titig nito.

Ilang segundo sila nagkatitigan bago isa sa kanila ang bumitaw na, yon ay si Gwen. Hindi niya kayang magtagal sa mga mata ni Lace sa pagtitig dahil sa kadahilanang baka bumigay na siya.

Umiwas siya kay Lace at ibinaling ang mata sa labas ng resto.

"A man can only take so much for a woman they really love"

napalingon si Gwen kay Lace sa sinabi nito, naalala niya kasi ang salitang yan noong sila pa. She take a deep breath before say it words to Lace.

"There's a limit to how much a man can take to a woman who they really love. You know what? If you love her that much, you don't need to leave her! But now you comeback, for what? To hurt her feelings again? Once is enough! Nothing more to reach it twice, thrice, thrift, thrive and--"

Lace cut off her last sentences she spoke.

"No, you don't fully understand why i leave you and why do i need to leave you"

"So tell me why you leave me Lace? Huwag mo naman akong pag mukhaing tanga na hindi mo ako mahal kaya ka umalis!"

Hindi na kaya pang pigilan ni Gwen ang isang butil ng luha ang kumawala sa kaniyang mga mata. Ngunit agad niya itong pinahid, buti na lamang hindi pa masyadong maraming tao ang kumakain. At hindi din sila gaano mapapansin ng mga tao dahil sa sulok na bahagi sila ng resto.

"Gwe---"

"Chief we need your help, about don sa bagong recipe na pinapagawa niyo samin kahapon."

Isang babaeng staff ng resto ang nagpatigil sa nais na sabihin ni Lace kay Gwen. Nagulat naman si Gwen sa sinabi ng babae kaya naman tumingin siya kay Lace at may bakas sa mukha ni Gwen ang madaming katanungan na gusto niyang itanong kay Lace.

"Chief?"

"Oo Gwen, alis na ako mukha kailangan nila ang tulong ko"

Paalis na sana si Lace upang sumunod sa babaeng staff na lumapit sa kanila kanina. Ngunit sa isang hakbang niya pa lang ay napahinto siya ng magsalita si Gwen.

"Finally tinupad mo nga ang pangarap mo na maging isang chief ng sarili mong resto. Congrats Lace, hindi mo man tinupad ang pinapangako mo noon sa atin, tinupad mo naman ang pangarap mo"

anang sabi ni Gwen na sa ibang direksyon nakatingin samantalang si Lace nakatitig sa kaniya at ngumiti ng kunti.

"Thank you Gwen, maybe there is the right time that you will know everything"

napatiimbaga nalang si Gwen sa sinabi ni Lace sa kaniya. Hindi pa rin siya lumilingon dito at nagmaramdaman niyang umalis na si Lace sa gilid na kinakatayuan niya malapit sa kinaupuan din niya.

MATAPOS ang usapan ni Gwen tungkol sa kasusiyo niya sa negosyo ay agad na siyang umuwi ng bahay.

Habang nagmamaneho siya pa uwi ng bahay, naisipan niyang buksan ang stereo ng kotse niya at nakikinig sa musika.

~Umiiyak ang puso ko't sumusigaw
Pati ang isip ko't damdamin ay humihiyaw~

~Pagmamahal mo lang ang tanging pag-asa...
'Di ko kayang mabuhay kung lalayo ka'~

She press the button next when the song fit her feelings inside and the the next song played.

~ Kahapon lamang ay kay sarap ng ating pagmamahalan
Ang sabi mo pa, pag-ibig mo'y walang hanggan
Kahapon lamang tayo ay nagsumpaan~

~Ang sabi mo pa, ako'y di mo iiwan
Ngunit---

"Urgh! L*tsi nakakabw*sit naman ng mga kanta nato oh!"

Mura niya pa habang nagmamaneho ng kotse niya at pinatay na lamang ang stereo dahil naimpyerna siya sa mga kanta na talagang tamang tama sa sitwasyon niya at tumatama talaga sa puso niyang di maawat sa pagdurugo ng ang taong minahal niya noon ay muling bumalik.

'Umiiyak Ang Puso Ko' by: April Boy Regino

'Di ko kayang tanggapin' by: April Boy Region