Heiress Series 2: Catherine

Chapter 7

HENRY POV:

Nagising akong kinakapos sa paghinga. Kaya naman agad akong bumangon at kinuha ang aking gamot sa loob ng aking drawer. Matapos niyang makainom nanumbalik sa normal ang paghinga ko. Ngunit hindi na ako makatulog muli. Naisipan kong lumabas at tinungo ang silid ni Catherine gusto kong malamang kong nakatulog ito ng mahimbing. Pero nalaman niyang wala ito sa silid at sunod niyang tinignan ang silid ni Nathalie at Cloui. Wala ang mga ito. Tinignan ko ang orasan sa wall mga hating gabi na pero wala pa ang mga ito. Kinabahan akong tinungo ang guardhouse upang itanong ang mga ito kung anong oras umalis ang tatlong apo niya. Pero nakarinig na ako ng ugong ng sasakyan. Alam kong sila na ang dumating.

"Where have you been?" Nagmula sa madilim na bahagi. Ang buo at malamig na boses, kasabay ng pagbukas ng mga ilaw sa buong Mansion.

"Ha? Lolo..." gulat silang napalingon sa matandang nakabaston at nakasuot ito ng rob. Napansin nilang -hinihintay ang pagdating namin. dahil sa nakita namin mug sa ibabaw ng mesa.

"G-gumimik lang po kami lolo," nanginginig ang boses na sagot ko. Nakakatakot ang mga mata ni Lolo.

"Gimmik? sa ganitong oras at hindi niyo iniiisip ang panganib naghihintay sa labas!" Galit na sabi at sa mataas na tuno. Kita nila ang galit sa mga mata nito at paglabas ng ugat sa liig ng Don.

"Lolo patawad po!" Pakumbaba nila. Nakita niya sa priperal vesion. Ang pagyuko ng mga ulo nila sa takot.

"Because of what you did, I worry about all your safety!" Galit parin ito.

"Safety? but why can't feel it?" Mapait na sagot ni Cloui na ikababahala niya.

"What are you saying?" Nanlilisik ang mga mata kong tinignan si Cloui.

"Nothing Lolo.. patawad po kong lumabas kami ng bahay ng hindi nagpaalam sa inyo. Wala naman po Nangyaring masama sa amin nakauwi naman po kami ng ligtas," Paghingi ng tawad nito sa kanya. Alam nila kung paano ako magalit.

"Whatever your reason, it is still dangerous outside and I don't want to hurt you three!" Sagot niy. Pero kalmado na kahit pa rin silang sinasabon.

Hindi sila kumikibo.

Humugot ito ng malalim na hininga ng wala ni isa sa kanila ang nagsasalita. Nanatiling tikom ang mga bibig nila, dahil kahit anong dahilan nila. Hindi nito tatanggapin.

"Get your room!" Pagtaboy niya
sa kalmadong boses. Nasipagpasok na sila sa kanilang mga silid ng tapusin ang usapan nila.

"Catherine Stay here," Tawag ko sa kanya. Huminto ito at muling hinarap na nakayuko.

"Lolo..." kinakabahan ang dalaga. Nakita nitong umupo ako sa sofa habang ang mga kamay ko nakapatong sa ibabaw ng bastong hawak ko.

"Do you know, I am disapointed. I thought you were different from your cousins. but I'm wrong!" mapait kong sabi ng nakatingin sa kanya.

"I'm sorry Lolo.." nahihiyang sagot nito.

"What else can I do?" Dismayadong sagot . Humugot ako ng malalim na hininga.

"Catherine I'm old now," sa mahinang boses na sabi ko ang mga mata ko nakatitig sa mukha ng dalagang hanggang ngayon hindi pa rin siya nagtaas ng tingin.

"What do you mean Lolo?" she feel nervous.

" I want you to get married and I think you're at the right age," Deritsahang sagot nito.

Hindi siya agad nakasagot. Hindi niya alam, pero pakiramdam niya. Hindi pa siya ready magpakasal. Marami pa siyang plano sa buhay at hindi pa niya ito nagagawa.