Ang Pilyang Lira(1892-1894) [Under EDITING]

CHAPTER 63

Pumasok na mag ka hawak na kamay ang dalawa sa kubo hindi sila nakakaramdam ng takot sa matanda kahit malakas ang bulong bulungan nito nagulat ang pinono ng humiga ang kambal sa kanyang kama na gawa lamang sa kahoy at may sapin na banig

Tiningnan ng matanda ang dalawang ang sarap na ng tulog "Kayong dalawa marunong din pala kayong mapagod?"natatawang saad nito napaupo nalang sya sa may silya sa gilid ng kama

Pinagmamasdan nya ang dalawa na parang anghel na tutulog bigla syang nakaramdam ng awa ng marinig nyang nagsalita ito ng "Mommyyy"saad ng dalawa

Nagising ang dalawa na umaga na tiningnan nila ang paligid na gulat naman sila kung nasan sila at kung ano na ang nangyari sa kanilang ina

Nangsumagi sa isipan nung dalawa na papatayin daw sila ay biglang umiyak ang dalawa na nag pagising sa katabing kubo nito at nag pagulat sa mga membro na gising na

Ang  kampo ng mga rebelde ay malaki pinalilibutan ito ng malalaking kahoy at ang loob nito ay may mga kubo na pinaninirahan ng mga kasapi ng samahan

"Mommmmmmyyy!"iyak at sigaw ng dalawa pumasok naman ang matanda para patigilin ito dahil baka may magising na sanggol o katulad bata nila

"Ano nanaman ang inyong ingay?ano ang inyong gusto?"natatarantang saad ng matanda bigla namang tumigil ang dalawa at tumingin sa kanya at nag paawa

"Lolo gusto po namin ng gatas sabi ni mommy kapag daw nag gagatas kami ay lulusog kami"saad ni angelo sa matanda natawa naman ito dahil malusog talaga ang mga bata kaya kahit hindi mo pa kain ng ilang linggo ay hindi mahahalata ang kanilang pag kapayat

"Saka po gusto din naming kumain ayaw namin ng binibigay nila kasi sabi ni mommy huwag daw po kaming kakain ng basta basta isipin daw po namin ang kalisugan namin"saad naman ni angelita

"Ano naman ang gusto nyong kainin?"tanong ng pinono napa ngiti naman ng malawak ang dalawa dahil sa ilang araw na paglalakbay nung dalawa ay makakain na din sila

"Kung ganon ay ipapahanda ko na ang inyong pagkain"saad nung pinino na pangiti naman ng malawak ang kambal

Lumabas na ang kanilang pinono kasama ng kambal sasamahan nya itong kumain dahil baka sayangin o paglaruan lamang dahil alam nya na katulad ng dalawa ay hindi pa ito marunong kumain

Nang makapunta sila sa pinahanda nyang mahabang lamesa may nakapatong dito na dahon ng saging may nakalagay dito na manok,ibat ibang klase na isda,kanin,prutas at gatas

Naghugas mo na ang kambal saka umopo nag dasal muna ito nakatingin ang lahat sa kambal na na kain dahil ang dami ng kanilang kakainin sakto na ito para sa lahat

Bigla nanamang umiyak ang dalawa kaya namomblema nanaman ang pinono nila kung papaano ito papatahanin "Ano nanaman ang inyong nais?"saad ng pinono

Tumahimik naman ang kambal saka ngumiti "Ayaw naming kumain kapag hindi sila kasalo"saad ni angelo gusto kasi nilang maranasan ang ginawa nila nuong kaarawan ni carlito

"Oo nga po lolo gusto ko po may kasalo sabi po kasi ni mommy dapat kapag kakain daw po kami dapat daw mamigay po kami"saad ni angelita na tuwa naman ang pinono dahil maganda ang ugali ng kambal pinalaki itong maayos at magalang

"Saka ayoko pong tinitingnan nila kami baka po ka gatin nalang po nila tayo"saad nanaman ni angelita nagulat nanaman ang lahat dahil sa sinabi ng bata "Bakit mo naman iyon nasabi?"saad ng pinono

Nainis naman ang lahat dahil sa sinabing kakagatin nila ang dalawa dahil hindi naman sila patay gutom o ano "Kasi po lolo si angelita hindi nya pinakain yung aso ko iniinggit nya lang kaya hinabol sya buti na lang po ay nakita ko sya kung hindi baka kinain na sya ng aso ko"natawa naman ang lahat