That Girl

Episode 27: Through the years

"Dude, salamat at gugising kana" bungad sakin ni Kael.

"Anong nangyari?" Tanong ko, medyo masakit pa rin ulo ko.

"Nasa Hospital ka ngayon" tinulongan niya kong maupo "bigla kanalang nahimatay kanina eh, saka tinawangan ko sila Tita kaya papunta na daw" sabi pa niya.

Tumanggo nalang ako. mga ilang oras nakalipas dumating na parents ko.

Naguusap - usap lang sila hindi ko medyong pinansin kasi ang sakit pa talaga nang ulo ko.

"He'll be okay Ma'am, kailangan lang ng bata mag pahinga, dahil sguro yun sa pagud at stress. Binigyan na namin siya ng vitamins. If he'll feel better he'll be discharged anytime" dinig kong sabi ng doctor kausap si Mama.

Masasabi ko ding pagud ako at kailangan ko ng mahabang pahinga sa Acads at sports pero naguguluhan nako kasi parang may something talaga na hindi ko ma - explain eh.

Kalaunan umalis na din ang doctor, si Kael naman nag presenta na siya na daw sasama sakin dito sa Hospital, may trabaho pa kasi sila Mama bukas at naiintindihan ko yun kaya okay lang.

"Anak, alam ko namang ginagawa mo lahat para maging proud kami ng papa mo pero wag mo naman pabayaan sarili mo, narinig mo naman ang doctor diba? Kaya just take it easy" sabi sakin Mama.

Nagusap lang kami ng saglit at umalis na sila. Mga ilang minuto lang nakalipas nung makaalis sila Mama, dumating naman si Ina na may dalang pagkain.

"Sorry ngayon lang ako Traffic eh" sabi nya. Tinapunan ko siya ng tingin, bakit sya nandito? Anong oras na?! "Andito ako kasi ma giguilty ako kung papabayaan ko lang kayo dito, saka nagpaalam na din ako sa parents ko na malalate ako ng uwi" sabi pa niya, tumango nalang ako.

"Ang weird mo kanina Dude" sabi sakin ni Kael, kakatapos lang naming kumain.

Napaisip din ako sa sinabi nya, kasi pati ako na weirdohan sa sarili ko.

"Oo nga Gab, pagkatapos mong basahin yung Non in femin bigla kanalang naiyak tas nahimatay" sabi ni Ina. Pagkarinig ko sa sinabi ni Ina, napaisip ako lalo. Bakit?

"Ina Dala mo ba yung poem?" Tanong ko, tumango sya kaya hiningi ko.