Küçük kar taneleri montumun açık kalan kısmından içeri girip tenimi ürpertmişti.En azından okula az bir yol kaldı ve beni sıcak tutan kıyafetler içerisindeyim.
Halime şükretmeliydim bizden çok çok kötü durumda olanları vardı sonuçta.Herkez sıcacık bir yuvaya giyilebilecek çoğu kıyafete ya da karnını doyurabilecek kadar ya da hiç yemeği olmayan insanları düşündüğümde içim iyice ürperdi.Şapkamı kulaklarımı kapatacak şekilde kapattıktan sonra tekrar yokuşu çıkmaya devam ettim , az kalmıştı.
"Hey!Duru."
Arkadan hızlı hızlı bana yetişmeye çalışan bir İdil. Kısacası pimpirikli bir baş belası.
"Seninki , Orkunla alt kapıdan girdi."
İdil kaymış şapkasını düzeltirken benden cevap bekler gibi bir hali vardı.
"Umurumda mı sence? "
Omuz silkip yokuştan sola döndüm. Şu edebiyat performansınıda verip bir an önce kurtulmak istiyordum. Mağlum yılın son günleri , biten sınavlar .
"Kızım sen ne dengesiz bir şeysin ya.Daha geçen gün maçta bir kez olsun bakmadı diye sızlanmayan benim sanki!"
İdil'in arkamdan yakınışları bile umurumda değildi şu an. Umurumda olan tek şey kapıdan sırasıyla çıkan Orkun , Uras ve İlay.
Kalbimin teklediğini hissettim.Sanki ben kozadan çıkan bir kelebektim o da benim bir günümdü.
Hikayenin ilk bölümü 1 Ocak . Umarım yeni yıl -2015- herkeze şans , mutluluk , aşk , sağlı
