Lover To Loser (On Going)

Lover Into Loser

SIMULA

Liñen's POV

"Hey! Liñen, are you going now?" Tanong sakin ni Tita Celeza.

"Yeah, I think we should Auntie. It's getting late na e." Sagot ni Steve.

"Oh, sure. Sige, ingat kayo ah?" Sabat naman ni Tito.

"Shall we?" Tanong sakin ni Steve. Tumango lang ako at hinayaan syang ilagay sakin ang gray na coat na suot nya. It's pass 11 pm na.

"Are you okay Liñen? Hey, baby?" Tanong ni Steve sakin while driving.

"Yeah, I'm good." Sagot ko sa kanya. Pero bumabaliktad ang sikmura ko. Hard drink kasi yung ibinigay ni Nelie sakin e.

"Are you sure?" Tanong pa nya ulit. Palipat lipat ang tingin sakin at sa daan.

"Baby? Nasusuka ka ba? Wait. Let me check on you." Sabi pa nya. Pero tinabig ko ang kamay nya, inirapan sya.

"Baby, nagkakasakit ka or nilalagnat kapag umiinom ka ng hard drinks right? How could Nelie bigay that? Fuck! Lagot sya sakin bukas." Sabi nya pa.

Natatawa ako sa pag taglish nya pero hinampas nya ang manibela at yumuko pa ron. Tss.

Bumabaliktad talaga ang sikmura ko. Kapag nagsalita ako, panigurado. Kaya nilabas ko na ang plastic na dala ko.

"Focus on driving, Steve. Baka mabangga tayo. Uwaaaaaaaa-h" nagsuka na ako sa plastik na dala ko. Buti nalang.

"I told you, no alcohol. You are so kulet talaga. Wait, let me stop the car." Sabi ni Steve. But a few minutes hindi nya parin naititigil ang sasakyan.

"What's happening? Steve?" Pag angat ko ng tingin sa kanya. But all I can see is worrying, panicking and frustrating. "Wait? Have you checked the brake?" Tanong ko pa sa kanya.

Umilng sya.

Oh, come on! Paano na? Anong mangyayari samin?

"Wait, I call mom. Keep driving at a low speed, baby." Sabi ko pa sa kanya. Pero nag papanick na sya. Hindi ko narin makita ang contact ni Mom because I was panicking too.

How can I calm at this rate? What if we die? Oh no! It can't beeee!

"Baby, will you marry me?" Tanong ni Steve while his eyes on the road. Hi di agad ako nakasagot. Bakit sa ganitonf oras ka nagtatanong? "Baby? Will you marry me?" Tanong nya pa ulit.

"Yes, baby. I'll marry you. I love you." Pagkasagot ko na pagkasagot ko non ay tumingin sya sakin.

I saw a light coming, it was a huge truck. But I was still looking in his eyes.

"I really love you Liñen. I really do. All my life, I wanted to be your husband, to be the father of your children, to be the man you loved. Thank you for marrying me." At doon ko na naramdamang isinuot nya ang singsing sa daliri ko.

Naramdaman ko rin ang pag alog ng sasakyan namin, ang pagpaling ng ko ulo ko kung saan saan habang hawak hawak ang kamay ni Steve.

I can't let go of this hand. I can't.

Pero nararamdaman ko ang unti unting pagbitaw namin sa isa't isa.

At ng mapatingin ako sa kanya ay duguan na si Steve. Umaagos ang dugo sa ulo nya. At ramdam kong may tumutusok sa parte ng mukha ko at katawan.

If this is the end, I would be glad, because I'm his fiance.

But I'm still praying that we will survived.

He will.

I will.

We will.