Tasha

𝐈𝐊𝐀𝐓𝐋𝐎𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐁𝐀𝐍𝐀𝐓𝐀

III.

Ilang buwan ang tumagal. Ilang buwang puro pagdurusa. Ilang buwang sinisikmura ang pambababoy sa amin ni Itay. Hanggat may pagkakataon ay ginagalaw niya kami. Salit-salitan kung maaari. Tinakot niya kami na sa oras na makarating iyon sa aming Inay ay papatayin niya kaming lahat.

Tanda ng pagiging seryoso sa isinaad ay sinugatan niya ang bandang tagiliran namin. Gamit ang kutsilyo na pinainit sa nagbabagang apoy ay nilagyan niya ng marka ang mga bewang namin. Binantaan kami na sa oras na may gawin kaming labag sa gusto niya ay papatayin niya talaga kami.

Ang akala ni Inay ay tumutulong kami sa sakahan kaya malimit kaming naglalagi sa bahay, ang hindi niya alam ay salit-salitan kaming ginagamit ni Itay.

Ang sakit. Ang hapdi. Tila may napunit na laman sa kaloob-looban ko noong ako na ang pinuntirya ni Itay. Sinubukan pa sana akong ipagtanggol nila ditse Philautia at Anastasia, pero tinutukan ako ni Itay ng kutsilyo. Sa oras na may gawin silang hindi aayon kay Itay ay gigilitan niya ako sa leeg.

Mahirap at masakit man kina ditse ay wala silang pagpipilian. Wala silang magagawa kundi ang panoorin ako habang ginagahasa ako ni Itay.

Ang tanging nasasaad ko lang noon ay, "Ditse, tulungan niyo ako. Itay ang sakit po, may napupunit po".

Pero tanging iyak lang ang naitutugon nila ditse Philautia at Anastasia habang ungol at malalalim naman na paghinga ang naitutugon ni Itay.

Tulad ngayon, nandito na naman kami sa kubo. Tila sa katagalan ay nasasanay na lang kami. Tila nasasanay sa kababuyang ginagawa ni Itay.

"Ahh Tasha, a-ang sikip mo ahhh..."

Gumagalaw si Itay sa ibabaw ko. Ramdam ko ang paglabas-masok ng kaselanan niya sa kaselanan ko. Tila namanhid na ata ako, kasi kung noong una'y nasasaktan ako ngayon ay tila balewala na.

Naramdaman kong tila binilisan ni Itay ang paggalaw niya, panigurado malapit na siya sa sukdulan niya. Mayamaya niyan ay naramdaman ko na lang ang tila mainit na katas na pumuno sa loob ko kasabay ng panginginig ni Itay.

Lupaypay na nahiga si Itay sa gilid ko. Nakatingin lang sa amin si ditse Anastasia at ditse Philautia. Parehong wala ng emosyon ang mukha, tulad ko. Nawala na ang dating sigla.

-

𝐈sa-isa kaming pinukulan ng tingin ni Inay saka bahagya itong napapabuntong hininga.

"Mukhang nangangayayat yata kayong makakapatid, Philautia, Anastasia at Tasha. May sakit ba kayong dinadamdam? Napapansin kong minsan ko na lang kayo makitang maglaro at lagi na lang nasa sakahan. Kaya naman na ng Itay ninyo ang trabaho sa bukid. Mga bata kayo at kailangang lubusin ang panahong bata pa kayo."

Kasalukuyan kaming nasa kusina at kumakain ng agahan. Napayuko na lang kami at hindi sinagot si Inay. Hindi naman kasi namin alam anong sasabihin.

"Naku Grace, hayaan mo na 'yang mga bata at tila naaaliw yata sa pagtulong sa akin sa sakahan," siyang biglang sabat sa amin ni Itay.

"Mga bata ito, Erik. Hindi pagsasaka ang kailangan nilang atupagin kundi ang paglalaro at lubusin ang pagiging bata."

"Kailangan nilang maging handa, Grace. Hindi sa lahat ng panahon e' bata sila at hindi sa lahat ng panahon ay nandito tayo para sa kanila. Kailangan nilang maging handa sa masalimoot na mundong ito."

Napayuko kami ng tumingin sa amin si Itay.

"Huwag mo na muna silang dalhin sa sakahan. Dito na muna sila sa bahay at ng makapagpahinga sila."

Pansin kong medyo napabusangot si Itay sa isinaad ni Inag ngunit agad din namang nawala iyon. Napatango ito kay Inay at saka lumabas ng bahay para pumunta na ng bukid. Nang araw na iyon ay nasa bahay lang kami't naglaro. Sinulit ang araw na wala si Itay.