Bir Yörük Sevdim

11 ve 12. Bölümler

    11. Bölüm: İlk Defa

Tolga benim ilk defamdı.

   Sunumumun bitişi ile birlikte Ela ile konuştum bu konuyu. Şu hoşlantı ya da daha derin bir tabirle aşk konusunu.

Ela'nın tepkisi tamamen şaşkınlık üzerineydi ve bu beni nedense hiç şaşırtmamıştı.
Şaşırmasını direk şu cümlesinden anlamıştım zaten :
"Sen bu aşk işlerinden pek hoşlanmazdın Cemre,hayırdır?"
 

Evet bu aşk işlerinden pek hoşlanmazdım. Benim için aşk hep boş bir kavramdı ta ki Tolga'yı görünceye dek.

"Evet. Yani bende hoşlanmadığımı sanıyordum ama öyle değilmiş."
 
Biraz duraksamıştı sanırım bir anda nasıl aşık olabileceğimi düşünüyordu.

"Kim peki bu çocuk? Adı sanı ne ? Görünüşü nasıl? Ailesini falan tanıyor musun?"

Açıkçası Ela'dan bu kadar çok soru yağmuru beklemiyordum.
Hepsine tek tek cevap vermeye başladım.

"Öncelikle şöyle başlayayım Elacım.
Bizim orada oturuyor."
Hemen dayanamayıp sormuştu.
"Belek'te mi yani?"
"Evet. Aynı mahallede oturuyoruz fakat o bir sokak ileride oturuyor."

Sormasına rağmen tekrar aynı soruları sormaya başlamıştı Ela. En az benim kadar heyecanlıydı görünüşe göre.

"Neyse. Nerede oturduğunu bırakta kim bu çocuk Cemre?! Adı, sanı ne? Nasıl biri?"

Hemen anlatmaya başlamıştım Ela'ya. Hoş Tolga'yı normalde anlata anlata bitirememem gerekiyor ama hem Ela'yı bunaltmamak için hem de Tolga'yı benim de tam tanımadığım için yüzeysel olarak anlatmıştım.

"Adı,Tolga. Soyadı, Yaman yani Tolga Yaman. Saçmalıyorum değil mi ?"
Küçüklüğümden beri hep böyleydim stresliyken,hayecanlıyken,korkarken hep saçmalardım.
"Evet. Biraz saçmalıyosun Cemre."

"Her neyse konuya geri dönelim. Sinem diye bir kardeşi var. Zaten Sinem'de benim mahalleden yakın bir arkadaşımdı. Ailesini de buradan tanıyorum. İşte muhabbeti çok hoş. Nazik birisi. Kötü bir alışkanlığının olduğunu duymadım."

Ela, onaylayıcı sesler çıkartmaya başlamıştı. Ve yine(!) bir soru daha sormuştu.

"Peki bu çocuk seni seviyor mu Cemre? Ya da çocuğa aşık olduğunu Sinem dediğin kıza falan söyledin mi?"

Açıkçası Sinem'e Tolga'dan hoşlandığımı söylememiştim. Ama o anlamıştı tabii ki. Ne kadar inkâr etsem bile.

Tolga'nın beni sevmesi ise... Sinem benden hoşlandığını söylemişti. Tabii bu basit bir hoşlantı değil de gerçekten kuvvetli bir aşk ise... Evet o da beni seviyordu.

"Sinem'e söylemedim ama o Tolga'ya aşık olduğumu anladı. Tabii ben inkâr ettim. Sonuçta dan diye 'Evet, ben senin abine aşığım.' diyemezdim."
"Hmm." diye mırıldanıyordu Ela.

"Tolga'da benden hoşlanıyormuş. Sinem öyle söyledi. Hatta 'Yarına kadar düşün,bana haber ver.' dedi."
"Peki sen diyeceksin? Doğru düzgün düşünebildin mi?"

Sahiden gerçekten düşünmüşmüydüm. Bu cevaplar bende değildi. Bu cevaplar kesinlikle Tolga'daydı.

"Ben o anki duyguyla Sinem'e ben söylerim. Sen yorulma dedim ama... Bilmiyorum sence ne demeliyim Ela. Biliyorsun ki hayatımda ilk defa bir erkekle tanışacağım."

Sahiden ben ilk defa bir erkekle aşk konusunda tanışacaktım. Lise de 2-3 kere teklifini almıştım. Ama hepsini nazik bir şekilde reddetmiştim. Şimdi ise kendi isteğimle bir erkekle görüşecektim. Bu his gerçekten çok heyecan vericiydi. Ama şunu da bilmek huzur vericiydi Tolga benim ilk defam olacaktı. İlk aşkım. İlk sevdam bu tam anlamıyla bir huzur hissiydi.

"Bence evet de. Çocuğu biraz tanı. İlişkinin gidişatına göre de yön verirsin."
"Tamam." diye mırıldanmıştım ve eklemiştim.
"O zaman sonra görüşürüz Ela. Benim Sinem'lere gitmem gerekiyor."
"Tamam o zaman. Kendine iyi bak Cemre. Görüşürüz."

Ela'ya el sallayıp. Okulun bahçesinde çıkmıştım. Ve Tolga'ların evine doğru yol almaya başlamıştım. Yürürken ise süreklu aklımda dolanan bir cümle vardı.

Tolga benim ilk defamdı.

12. Bölüm: Siz Birbirinize Ölümüne Aşıksınız.

   Tolga'lara varmıştım. Tabii giderken dedemlere haber vermeyi unutmamıştım.

Sinem beni hemen odasına çekti ve heyecanla sordu. Ne kadar ona ben söylerim demiş olsam da ilk önce Sinem ile paylaşmak istemiştim.

"Kararını verdin mi Cemre?"

Bunu sorarken o kadar çok heyecanlıydı ki anlatamam.

"Evet verdim Sinem."

Sesimde biraz titreme olmuştu. Ve bu beni çok rahatsız etmişti. Ama Sinem aldırış etmemişti sanırım ki aynı heyecanla yine soru sormuştu.

"Kararın ne peki Cemre. Ay Allah'ım inşallah evettir. Lütfen evet olsun... Lütfen."

Sinem'in sonda söylediği cümleler beni güldürmüştü.

"Tamam. Bir tanışalım. Ama bak ben onu sevmezsem ya da o beni sevmezse üstümüze gelme tamam mı?"

Aslında ikimizde birbirimizi deliler gibi seviyorduk ama sanırım bunu itiraf etmesi oldukça zordu.

"Yaa kızım! Siz birbirinize ölümüne aşıksınız. Sevmemekte neymiş."

Bu söyledikleri beni ciddi şekilde utandırmıştı. Yüzümün kızardığından emindim. Fakat Sinem anın mutluluğu ile buna da aldırış etmemişti.

"Bu arada daha önce söylediğim gibi bu meseleyi Tolga ile benim konuşmam daha doğru. Senin söylemene gerek yok."

"Valla mis gibi olur. Ay canım yengem benim be."

Bu cümleyi kuruşu birlik hemen yanıma gelip beni öpmüştü.
Sinem beni öpünce benden evden çıkmak için kapıya doğru yürümüş ve konuşmuştum.
"Görüşürüz Sinem'cim."
"Görüşürüz yengecim."

Bu söylediği ile birlikte yüzüm kesinlikle kıpkırmızı olmuştu.

Merhabalar öncelikle.
Uzun zamandır bölüm atmıyordum. Çok fazla oy ve yorum almadığı için bölüm atmak istemedim açıkçası. O yüzden daha erken bölüm gelmesi için oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin :)

Kendimi size bir nebze affettirmek için iki bölüm ile geldim. Umarım tatmin etmişimdir :)

Bir daha ki bölüm bomba gibi bir bölüm olacak en kısa zamanda yayımlayacağım onu da.

Şimdilik benden bu kadar :)
Sağlıcakla kalın.
Esen kalın.
^^

İnstagram: hayrnnisa.aksy