ölüm nasıl kokar,yoonmin ✔︎

dans ediyor

"ruhum dayanmıyor."

Günlerdir sessizdi Yoongi,
günlerdir kokular ve hayaller hakkında konuşmuyordu. Sanki biri gelmiş ve onu susturmuştu,kokularını elinden almıştı. Yoongi'nin tam tersiydi Jimin.
Mutluydu,ağlamıyordu. Sanki Yoongi onu sulamış gibi ruhu filiz açmaya başlamıştı. Fakat bir yanı korkuyordu. Bu sessizlikten,bu huzurdan ve Yoongi'den korkuyordu. Sahi o bu kadar sessizlik istemiş miydi ki Yoongi'den?

Yavaşça yaklaştı bu sefer Park Jimin.
Evlerinin bahçesinde oturan ve sonsuz döngünün sonsuz çiceklerini sessizce, soluksuz izleyen Yoongi'ye. Sarılsa iter miydi yoksa öper miydi? Bu sefer düşünmemeliyim diye düşündü, sonuçta o düzeldi ve eskisi gibi davranmazdı ona değil mi? Peki ya Yoongi artık daha beterse? Daha mutsuz ve daha sinirliyse? Bunu hiç düşünmüştü müydü Jimin yoksa gözlerini aşkı az-buçuk kör mü etmişti?
Düşünmeyi bıraktı,sarıldı.

Yoongi nefesini tuttu ve boynundaki kolların sahibini umutsuzluk ile yarım bıraktı. Her zamanki gibi değildi keyfi.
Ne sarılmaya ne öpmeye ne de yaşama doymaya gücü vardı. Sahi en son ne zaman mutluydu,mutluydular? Gözyaşları gibi sonsuz bir döngüde dans ediyorlar ve müziklere konuk oluyorlardı. Kim bilir başka bir evrende mükemmel bir manzarada yemek yiyiyorlardı? Ama Yoongi biliyordu ki,bu evrende daha huzur bulamadılar.Huzur yoksa aşk var mıdır? Sahi aşk nedir? Yoongi Jimin'e aşık mı? Ona karşı beslediği duygularn anlamı ne? Aşk mı alışkanlık mı?

Yavaşça itildi elleri Jimin'in ve ruhu yeniden yalnız kaldı. Olsun sarılmıştı sevdiğine,doymuştu sonuçta ruhu. Aç kalan kalbi olsun ne olacaktı ki?

"Jimin? Aşk nedir?"

Çok içten bakıyordu ona bu soruyu ileten gözler. Bu Jimin'i üzmüş müydü bilmiyordu fakat kalbinden kötü bir ses gelmişti. Sanki güçlü bir rüzgarın kulaklarda bıraktığı uğultu gibiydi bu ses. Belki de sarsılmıştı kalbi,yoksun bu ruhun karşısında?

"Iki insanın birbirine olan duygularının büyümüş halidir Yoongi.
Onların ruhlarını sonsuza dek birbirlerine mühürlemenin ilk adımıdır. Güzel şiirlerin baş karakteri, huzurun kalemidir."

Sessizce anlamış gibi kafasını salladı Yoongi. Ona göre bu doğru değildi. Bir şeyler yanlış veya eksikti. Bulmak istiyordu 'aşk'ın anlamını ama yeter miydi bunu bulması için solmuş ruhu?
Ister miydi o kadar yaşamak?

"O zaman ben sana aşık değil miyim Jimin?"

Jimin yeniden ağlamak veya yeniden üzülmek istemezken neden bunlar başına geliyordu ki? Bilmiyordu ne diyeceğini. Sahi sevdiği adam ona aşık mıydı bilmiyordu. Neden bunca zaman ona katlanmış ve onu sevmişti onu da bilmiyordu ki.

"Bilmem Yoongi,aşık mısın?"

Kafasını sağa yatırdı ve gözlerini kısarak karşısındaki bedeni süzdü.
Ona karşı ne hissetiğini düşündü bir süre. Ona değer veriyordu fakat buna aşk denilir miydi pek emin değildi Yoongi. 'Aşk' ona kokulardan daha değerli geliyordu ama Jimin kokulardan daha değerli miydi?

"Yoongi,yapma. Düşünme,söyle.
Biz evliyiz Yoongi."

Yoongi kafasını dikleştirdi ve karşısındaki adamın gözlerine derince baktı. Ona olan duyguları ve ilk zamanları aklına gelmişti. Yavaşça tebessüm etti. O anılara tebessüm etti, şimdiki zamana veya şimdiki ana değil. O anılara ve o kokulara tebessüm etti.

"Ben sana aşığım galiba Jimin.
Kokular ve sen kaybetmek istemeyeceğim şeylersiniz. Fakat sana ne kadar bağımlıyım veya ruhuna ne kadar muhtacım bilmiyorum."

Işte o an daha fazla durmadı ve umuduyla beraber her şeyi akıttı içinden Jimin. Yoongi'nin karşısında olması veya ondan uzaklaşması umrunda değildi. Çığlık attı havaya karşı,içinde biriken öfkeyi kustu. Ve sevdiği adama yaklaşarak onu itti.

"Yapma artık! Ruhum dayanmıyor, kalbimi eziyorsun ve umutlarımı inşa ettiğim düşüncelerimi yıkıyorsun. Yapma artık!"