Burnumda hissettiğim kaşıntıyla gözlerimi sersemce araladım.
''Sonunda.'' diye mırıldandı, çocuğun birisi elindeki tüyü masaya koyarken.
Boşboş etrafa bakındım. Artık neler olduğuna yetişemiyordum. Ağzımı araladım. ''Neredeyim?'' dediğimde umursamaz çıkıyordu sesim. Hangi sahilde, kaçıncı kâbusu gördüğümü tahmin etmeye çalışıyordum çünkü.
Gözlerim karşımda gözlerini benim üzerimde tutan bir grup genç gördüğümde bakışlarımı bağlı
ellerime indirdim. ''Bir dakika,
beni mi bağladınız?'' dediğimde
öfkeleniyordum. ''Rüyamda bile
rahat vermiyorsunuz aptal sürüsü!''
Hiçbiri tepki vermedi.
Kıvırcık siyah saçlı çocuk, karşıma sandalye koydu, ve ters bir şekilde oturduğunda çenemi kavradı. Ona
baktım. ''O elini, çenemden hemen indir.'' dediğimde alayla sırıttı.
''İndirmiyorum küçük kız. Gücünü göster bana.''
İçimde hissettiğim öfke, diş etlerimi
bile titretmeye başladığında öfkeyle
çocuğa baktım. ''Çek elini, sana şans
veriyorum. Son bir şans.'' Öfke sanki benliğimi ele geçirmek istiyordu.
Arkadan bir kız, çocuğun omzunu kavradı. ''Finn, düşündüğünden
daha güçlü olabilir. Parmaklarına
veda etmek mi istiyorsun?'' diyerek
olaya karıştığında tepkisini bekledim.
Ne gücünden bahsediyordu, anlam veremiyordum ama birazdan uyanacağım için sıkıntı olacağını düşünmüyordum. Teması rahatsız ediciydi ve bu gerçek gibi geliyordu.
Finn, gözlerini benden ayırmadan çenemi daha sıkı kavradı ve kendi
kendine sırıtıp, beni kendine biraz
daha yaklaştırdı. ''Senden bir gram
bile korkmuyorum. Göster, gücünü.''
O an, öfke benliğimi ele geçirdi.
Tüm gücümle çığlık attığımda ipler çözüldü ve Finn, sandalyeyle geriye savruldu. Kendimi dizginleyemeyip yanına gittiğimde, arkadaşları bana
engel olmaya çalışıyordu. Ama gücü
yetmiyordu hiçbirinin. Onları elimle savurduğumda duvarla bütünleştiler.
Finn'in yere yığılmış yarı baygın bedeninin önünde, durduğumda
sırıttım. ''Şimdiyse, parmaklarını
kırma vakti. Bir daha, bana sakın dokunma piç kurusu.'' dediğimde
zihnimle ellerini kaldırdım. Gücü
neydi bilmiyordum ama savunma
yapacak hâli kalmamıştı. ''Sanırım
hak ettim.'' dedi, ve göz göze geldik.
Afalladım. Ardından öfkem bir anda dindi. Ellerini indirdim. ''Umarım dersini almışsındır.'' diye fısıldadım güçsüzce. Zar zor başını salladığında başımdaki ağrıyla dişlerimi birbirine geçirip, göz kapaklarımı sıkıca örttüm.
O sırada ağzımda hissettiğim metalik tatla yüzümü buruşturup elimi
ağzıma götürdüm. Kanayan yerin burnum olduğunu fark etmem uzun
süre almadı. Sonra dengemi kaybettim.
Bedenim Finn'in yanına yıkıldı ve ardından bilincim kapandı.
Sanırım artık uyanıyordum.
