YOLCULUK

51 6 3
                                    

"Aile her çocuğun ihtiyacı olan ve en çok hakettiği güç kaynağı. Ama ne yazık ki her çocuk bu kadar şanslı değil kimisinin annesi kimisinin babası olmayabiliyor hatta bazen her ikisi de .."

Benim de babam yok. Merak etmeyin  ölmedi ben çok küçükken bizi terk etmiş yurtdışına gitmiş.Yüzünü hatırlamıyorum ve merakta etmiyorum.Annem o gittiğinde onunla ilgili herşeyi atmış. Bir fotoğrafı bile kalmamış.

Babamın bizi terk ettiğini 12 yaşında öğrendim o zamana kadar annem hep senin baban süper kahraman dünyayı kurtarması gerek seni uzaktan hep izliyor derdi. Tabiki inanıyordum düşünsenize babanız süper kahraman okulda arkadaşlarıma anlatıp hava atardım. Şimdi bunları hatırladıkça gülüyorum.
Keşke babamın bizi terk ettiğini hiç öğrenmeseydim onu hep kahraman olarak bilseydim o zaman benim için çok değerliydi çünkü benim yanımda olamıyordu ama insanları kurtarıyodu. En azından beni uzaktan izliyor beni sevdiğini biliyordum.Terk edildiğimi öğrendiğimde beni en çok üzen buydu, beni sevmediği için gitmişti..

Ve ben şuan beni sevmediği için giden o adamın, babamın yanına fransaya gidiyorum.
Ne kadar mantıklı ama
Bunu yapmak hiç istemiyorum.Oraya gitmek hiç istemiyorum.Biliyor musunuz kardeşlerim varmış 2 erkek kardeşim..

Yıllar sonra aklına gelmişim biricik babamın annemi arayıp beni göndermesini söylemiş kardeşlerimi görmem için.Annem de hiç itiraz etmedi o senin baban seni görmek onunda hakkı diyor. Hakkıysa gitmeseydi o zaman..

Havaalanına geldiğimde uçağın kalkmasına daha yarım saat vardı geç kalmak için dua ediyordum ama yetişmiştik. Ayaklarım titriyordu ilk defa bu kadar huzursuz hissediyordum kendimi.
Annem valizimi indirip yanıma geldi elimi tutup beni içeri doğru çekti. Güvenlikler valizimi kontrol ettikten sonra annemle bekleme yerine gittik.

Hiç konuşmuyorduk etraf çok sessizdi.
Aslında çok kalabalıktı ama kafamdaki  binlerce düşünceden sesleri duymuyordum sanki.
Anons sesiyle irkildiğimde annem ayağa kalktı sanırım benim uçuşumun anonsuydu ayağa kalktım annem gözleri dolmuş bir şekilde bana bakıyordu ellerini tutum onu kendime çekip sımsıkı sarıldım saçlarını okşayıp kokladım.

"2 ay anne sadece 2 ay sonra yine beraberiz."
dedim sesim titremişti.

"Unutma ben her zaman yanındayım ne olursa olsun korkma tamam mı." dedi annem kısılan sesiyle.

Yanağıma kocaman bi öpücük kondurup bıraktı beni.Gözlerime uzun uzun baktı

"Hadi git bakalım aklın bende kalmasın sürekli ararım zaten.Beni merak etme kendinede çok dikkat et."

"Sende kendine çok dikkat et annecim beni merak etme."

İkimizde hem ağlıyor hem gülüyorduk. Annem kafasıyla gitmemi işaret etti .
Valizi alıp yavaş yavaş ilerledim adımlarım çok yavaştı ama arkamı döndüğümde  kalabalık arasında annemi artık göremiyordum.
Büyük bir kapıdan geçtikten sonra uçağa doğru ilerledim.Uçağa bindiğimde hostes kız yerimi bulmamda yardım etti cam kenarında oturuyordum çantalarımı yerleştirip oturdum.
Bi kaç dakika sonra yanıma biri oturdu şapkalı siyah giyinmiş biri yüzü gözükmüyordu.
Elinde bir kitap kafasını kaldırmadan onu okuyordu keşke bende yanıma kitap alsaydım sıkılırsam okurdum.

Uçağın kalkmasına son dakikalar kala görevliler kemerleri kontrol etmeye gelmişlerdi.

"Pardon hanımefendi kemerinizi takar mısınız."
bu uyarı banaydı kafamı sallayıp kemeri takmaya yeltindim ama bi türlü beceremiyordum.
Şuan sinirden ağlayabilirim. Benim bu çırpınışlarımdan rahatsız olucak ki yanımda oturan siyahlı çocuk bana doğru eğilip kemerimi kolayca taktı bu kadar mıydı yani bi saatir bunun için mi uğraşıyordum.
Ona doğru dönüp

"Teşekkür ederim." dedim

"İlk defa uçağa biniyorum biraz heyecanlıyımda."

Beni umursamamıştı gözlerini elindeki kitaptan ayırmıyordu. Çok sinir olmuştum insan bi rica ederim der.
Neyse ki o da benim pek umrumda değildi,  düşündüğüm tek şey annemdi.
Onu orda tek başına bırakmıştım.Onunla birlikte kurduğumuz o güzel dünya da onu tek bırakmıştım. Artık dönüşüde yok gökyüzündeyiz bulutların arasında keşke kanatlarım olsaydı şimdi atlar annemin yanına uçardım..:)


Merhaba bu benim ilk deneyimim ilk defa yazdıklarımı bi yerde paylaşıyorum umarım sıkılmadan okursunuz ve umarım beğenirsiniz.
İlk bölüme göre bu bölüm biraz uzun oldu umarım beğenirsiniz oy vermeyi ve yorjm yapmayı lütfen unutmayın. Teşekkür ederim.🤗

Gökyüzü Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin