Out
I watched how the sky turned dark. Uulan yata at mukhang gustong sabayan ang dalamhati ng namatay kong puso.
How many days had past since the last time I confessed? One? Two? Ah, one week... Ngunit wala pa ring sagot o reaksyong narinig. I completely accepted my heartbreak.
Nagpalipas pa kami ng isang araw sa Zambales bago tumuloy sa lungsod. It's been almost six days. Hindi maiwasan ang tuwa dahil sa sumabay sa amin si Vee. At least hindi ganoon ang awkward na nadarama ko. I love Vee's mouth, nakakawala ng stress sa puso.
Nagpahatid ako sa bahay dahil na rin sa utos ni Mommy. Susukatin raw ako para sa aking gown sa nalalapit na engagement. Kaya pala sila abala dito sa Maynila. The opening of Columbus Hotel will be tomorrow. On rush ang gown na pinagawa ni Mommy but she made sure na maayos ang pagkakagawa nito.
"Ate Azure, umuulan na," Vee declared.
Binuklat ko ang payong na dala. Vee's with me para sa pagsukat ko sa aking gown. Isinama ko talaga siya para makapili siya ng gown para bukas. I will really appreciate Vee's presence in my engagement party. Baka dahil sa kanya ay mawala ang boredom ko.
Dumiretso kami sa sasakyan. We stayed there for a moment without turning the engine on. I observed how people ran under the rain just to find shield against the crying sky. May iba naman na hindi na nag-abala pa at sinadya na lang magligo. What's the point anyway? Wala rin namang makikitang masisilungan at sa huli ay mababasa ka rin lang. Sulitin na lang kumbaga at mas masaya pa.
I commanded the driver to take us home. Sa bahay pa rin ako nila Mommy matutulog tutal wala sila doon ni Dad at Azul. Hindi ko tinataguan si Uno. In fact, I slept at his penthouse yesterday.
Because he is not there, Azure.
My phone rang ng malapit na kami sa bahay. I blew a deep breath before answering it.
"Mommy..."
"Nasukat mo na ba ang gown mo?" Maingay ang kabilang linya. Rinig kong may nagmamando kung saan ilalagay ang mesa o kung ano pa.
"Yeah, I already did. Si Veronica rin ay nakapili na."
"That's good! Take a rest, dear. I love you," malambing na wika ni Mommy. Napangiti ako.
"I will Mommy. Love you too and Dad. 'Wag mo munang pauwiin si Azul dito Mommy. I don't want to see his face. I'll probably get sick." Tumawa si Vee sa tabi ko ganoon din si Mommy ngunit sumang-ayon naman.
Bagsak ako sa kama at hindi man lang nagawang tanggalin ang sandal o magpalit ng damit. Nagising ako ng madaling-araw sa gutom na nadarama. Ininit ko ang pagkain sa mesa after that I went upstairs in my room to be precise.
Habang kumakain ay nagbukas ako ng laptop para magbasa ng emails. Karaniwan doon ay mula sa Metropolitan Magazine, declaring that my position is still available at ako na lang ang hinihintay. I gladly accepted it and at the same time apologized for the late reply. Sinabi ko rin ang desisyon ko about it. Na baka pagkatapos na lang ng kasal ako babalik.
Matapos kong mabasa at tinugunan ang mga mensahe niligpit ko na ang laptop ko at nagconcetrate na lang sa pagkain.
Hindi ko akalain na mamaya na ang engagement namin at hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nagpapansin. How will I act happy in front of them? Kung gayong alam kong hindi ko naman kaya?
I once heard Mommy and Dad talking about the wedding. Hindi ko maiwasang makinig lalo na ng bangitin nito ang pangalan namin ni Uno noong isang beses na dumaan ako sa office ni Dad dito sa bahay.
"Let them decide about their wedding date. Kahit iyon na lang ang ipaubaya natin sa kanila." My Dad's voice fell desperately. Batid ko ang diin dito.
