.7.

16 4 1
                                    

Son zilde çaldığında kafamı kağıttan kaldırdım .kağıdı elime aldım ve uzağa  tuttum . Bence güzel olmuştu.

Çizimde bir uçurum vardı .uçurumun ucunda bir kız oturmuş ayaklarını aşağıya sarkıtmıştı. Ucurum altı denizdi.  Ve güneş doğuyordu. Güneşin doğuşu denize yansımıştı.  Kızin yaninda bir kafes vardı arkasındanda  bir ağaç.  Ağacın yapraklarını kelebekler oluşturuyordu. Kafesin içi ise kapkaranlıktı.o kafesten kelebekeler ağaca dogru uçuyordu. "Vayy bee." Dedim . Bitirmiştim  sonunda.  İçimdeki mutluluk kıpırtılarına engel olmasam şuracıkta  göbek atabilirdim.

Çantamı omuzuma taktım  ve hızlı  adımlarla  demet hocanın  yanına  gittim. Demet hoca çizimime  bakıp " bence gayet iyi .umarım  kazanırsın ." Dedi . Rahat bir nefes aldım. Ve okuldan çıktım .

Servis beklediğim yere doğru  yürürken telefonumu çantamdan çıkardım.  Annem üç   abimde 2 kere aramıştı. Ilk annemi aradım. Meşgule attı. Babamı aradığımda telefonu kapalıydı.  Abimi aradım. Biraz çaldıktan  sonra açtı " abi beni aramışsın bir sorun mu var? Annemlerde aramış bur kaç kere. " dedim.   " annemler adanaya gidecekmiş haber vermek için  aramışlardır. " dedi. 

"  niye adanaya gidiyolarki?"    Diye sordum abime    " ninem kalp krizi geçirmiş . Onun yanina gittiler"    dedi.    " Ev bize kaldı desene." dedim. "Hayır eylemcigim sana kaldı. Ben berkelerde kalacagim 2 gün."

O kadar mutlu olmuştum  evde tek başına " eve erkek falan atmaya kalkma meryem teyzeden alırım haberleri" söylediği  şeyle  içten  bir şekilde gülmüştüm.  "ne erkeği  yaa ben gecelere akacagim gecelere " dedim . Abimin yapmacik kahkahasi kulaklarimi doldururken göz devirdim."nasıl akacaksın. Kola ve cipslemi?" Dedi. "Sen kardeşini hic tanımamışsın . Ben su içip  kafa bulmuş kızım." Dedim.

Abim bu sefer çok  içten  gülmüştü. aklıma gelenlerle  Bende sırıttim " kapıyı kitlemeyi unutma pencereleri açma perdelrde kapalı olacak duydunmu beni ?" Dedi . Yaw he he dememek için  kendimi zor tuttum ve " tamam anne (!)" Dedim.

Abime annem ve babamdan daha çok deger veriyorum. Annem ve babamın  yapmadığı  şeyleri yapıyor bana . Mesela üzgün oldugumda derdimi dinliyor, arada birde olsa nasılsın diye soruyor en güzeli ise bir kişinin bile bana deger verdigini hissettiriyor.   Telefonu kapattim ve sessizden çıkardım tam cebime koyacakken

0546***: gülmek sana çok yakışıyor. Sen hep gül.

Şuraya  neye uğradığını bilmeyen bir eylem bırakıyorum.

Eylem: sen kimsin be ?biri bitti diğeri  basladi .

0546***:yeni hat aldım .

Okuduklarimla istemsizce gözlerim büyüdü.  Ben nasıl bir manyağa bulaştım.

Eylem: hasta mısin sen lan?

0546***:evet sana.

Eylem: oha,  çüşş yavas gel .

0546***:özür  dilerim.

Eylem: ne?

0546***:bu gun sana çarptım . Gercekten özür dilerim. birden karşıma  çıktın.

0546***:zaten küçük bir şeysin. göremedim  seni

Eylem:  o angut sendin demek.

Kafami kaldırdım  be etrafa baktım.  Bende jeton yeni düştügu için  beni görebildiği  şimdi  aklıma  geldi.

Hırsla etrafa bakındım bir kaç  kişi vardı zaten.  Yolun karşısına baktıgımda bir çocuk telefona bakıyordu ve bir şeyler yazıyordu . Bildirim sesi geldiginde telefona baktım.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 16, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

belki gece gibi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin