- Ej chleb - Bogdan oderwał się na chwile od jedzenia - Czym jedziesz na urodziny padliny? - Nie mam auta nie stać mnie, a nawet gdybym miał to bym cię nie podwiózł. - No chuj ale czym jedziesz. - Metrem. - Dobra jedziemy razem. - Gówno a nie jedziemy razem - powiedział Wojciech odkładając talerz do zlewu. - Wojtuś nie daj się prosić - Spierdalaj kurwa mówię nie to nie. - Ale dlaczego. - Mogę zapytać o to samo. - Bo ja nie wiem którym pociągiem mam tam pojechać. - Jaki debil - zaśmiał się chleb. - Nie jestem debilem. - Dobra kaleko pojedziemy razem. - Już nie mogę się doczekać jutra - To już jutro? - Tak, to o której do ciebie przyjść? - Nie wiem, 18? Urodziny zaczynają się 18;25 chyba. - Dobrze.
Wojciech udał się na przedpokój. Z prognozy w jego telefonie wynikało na to, że zaraz ma się rozpadać. Chciał wrócić przed deszczem, bo głupio byłoby mu prosić o parasolke. Zaczął zakładać buty, i już chciał wychodzić gdyby nie Krzysztof.
- Gdzie idziesz? Nawet się nie pożegnasz. Po za tym, ma padać. Zostań u mnie i przeczekaj burzę nic się przecież nie stanie, prawda? - Gówno a nie zostań u mnie, nawet jeśli miałaby być okropna burza i tak bym poszedł. - Wojtek nie idź nigdzie, jeszcze się przeziębisz i nie będzie Cię u Padlinki. Wiesz jakby jej smutno było? W końcu się przyjaźnicie, tak? - Bogdan daj spokój, cholera chcę isć to idę tak. Nie jestem twoim niewolnikiem, jeszcze czego. - Daj się chociaż odprowadzić - powiedział Bogdan poprawiając płaszcz. - A co tobie tak nagle zależy. - To już nie mogę odprowadzić mojego przyjaciela? - Brzmi podejrzanie, to trochę jak Bożydar który za dawnych czasów usiłował poderwać Dywan. - To byli przyjaciele od analiz, i dawne małżeństwo my to co innego. - Więc już nie pamiętasz jak zbierałeś na pierścionek za 11 milionów? - Rzucił Chleb na pożegnanie i zamknął drzwi za sobą. - Jak on kurwa tak szybko - powiedział Bogdan pod nosem biorąc parasol w dłoń.
Wyszedł za nim, z myślą że uda mu się go dogonić. Nie pamiętał dokładnie gdzie Chleb mieszka, więc jedyne co mógł zrobić to spytać przechodniów. Jebaniutki jasnowidz czuł w kościach że opłacało się skręcić w lewo, bo po wykonaniu tego dostrzegł tam Wojciecha kilka metrów przed sobą.
- Kurwa Chleb czekaj mam parasol, chodź. - Spierdalaj nie chce twojego parasola.
Po wielu prośbach ze strony Bogdana, Chleb zgodził się na wspólny spacer pod parasolem.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
