Encounter #5

324 12 1
                                    


I was about to turn my back to leave when i heard the sobbed of agony.

I tried to find who own that sobbed. Then i saw a man's back. I slowly approach him. He's crying and keep saying sorry while he looked at the whole city of Manila.

I looked at him with pity eyed he looks miserable. "Ginawa ko naman ang lahat at ginagawa ko ang lahat" he said without even glance at me.

"Naging sobrang pabaya ba ako?" He asked and then cry again. I feel my eyes getting watery.

"Nahihirapan din naman ako sa tiwasyon pero hindi ako sumuko" he said again then that my tears start to fall like a rain.

"Pero bakit ang tingin sakin nang iba ay pabaya at iresposable? Hindi ba nila alam ang hirap gumawa nang desisyon? Dahil isang maling hakbang lang madadamay ang lahat" he stuttering said because of too much agony.

"Im so sorry pero ginagawa ko ang lahat. Ginagawa ko ang lahat para mapa buti ang Pilipinas" he said and cry again.

"Im sorry if nothing i can do kundi umiyak at mang hingi nang tawad. Sana makita nyo yung pag hihirap ko maging maayos lang ang mga Pilipino" after he say that he wiped his tears and then walk away.

Naiwan na lang ako mag isa duon at wala na akong nagawa pa kundi tanawin ang papa alis na si President Rodrigo Roa Duterte.

#ManilaEncounter

Manila EncountersWhere stories live. Discover now