See You In Another World, Love

Chapter 2

11:40 P.m

Dear Diary,

They say, if your hair is not already grey and old, you should enjoy, do what you love, and do the things you dreamed to have in your life.

Ngunit iba ang depinisyon ko sa katagang iyan...

How could I dwell in happiness if there is something that keeping me in melancholy.

May taning na ang buhay ko at hindi ko alam kung saan, kailan, papaano ako mawawalan ng hininga. Siguro, It is meant for me na mangyari ang lahat ng ito. But my father used to inculcated this phrase into me "You should believe in miracle and always know your purpose" A quote na iniwan sa akin ni daddy bago siya mamatay.

"But dad, how?" I muttered habang nakatingin sa kisame at yakap-yakap ang diary na niregalo sa akin ni daddy.
"Can you hear me?" Tulala kong sabi.

I heared some footseps outside the corridor and I know it's Rizel, tagabigay ng medicine ko.

"It's already 12 midnight, you're still awake and talking with the ceiling?" May pagtatakang tanong niya sa akin sabay tingin sa kisame.

Agad kong isinilid sa ilalim ng unan ang aking diary. Kapag nalaman niyang naglalaman ito ng puro negative thoughts ay paniguradong sandamakmak na advice ang ihahatid niya sa akin.

" Hindi pa po ako inaantok " Matipid kong tugon dito.

" The doctor told you na you should have a proper sleep and active lifestyle. Pero napagalaman ko na ang healthy lifestyle mo pala ay paggagala." Sambit niya habang inaayos ang aking Digoxin.

Nakapout lang ako habang pinagmamasdan siya. Inilalapag niya ang mga medisina na dapat kong inumin. Ito nanaman tayo sa napakaraming gamot.

Kung aking ilalarawan ang kaniyang mukha. Mahigit 30+ na ang kaniyang edad. Mahaba ang kaniyang buhok at pure filipina. Napakaswerte niya dahil nakapagtrabaho siya dito sa france.

" Listen halley, Angiotensin-converting enzyme to improve your blood flow. Beta
Blockers to reduce blood pressure and..."

" Diuretics (water pills) decreased fluid in your lungs and Lanoxin to increase heart strength." Pagpapatuloy ko rito dahil kabisado ko na lahat kasi weekly ko pa namang ginagawa. Kakailanganin ko ang mga gamot na nabanggit ko kanina dahil para hindi lumala at baka umabot pa sa Comatose.

Tapos kailangan, maintain ko ang low-sodium diet. Kailangan kumakain ng plenty fruits and vegetables and restrict calorie intake. Minsan nga nasusuka na ako dahil kadalasan puro high-potassium ang aking kinakain, hindi puro calories baka bumara sa air-flow ko.

While preparing, napatanong ako bigla.

" Rizel, I want to be free.. I want to travel, explore and anything. I want to be happy. Sa tingin mo kailan kaya?. Malungkot kong tanong rito.

Napatigil siya sa kaniyang ginagawa at lumapit sa akin. Tinignan niya ako at nag slight smile na parang gustong niyang iparating na okay lang ang lahat.

"Tomorrow is your 18th birthday at dapat masaya ka dahil you're now matured enough to face this kind of difficulties. Halley, I just want you to know that someday you'll gonna do the things you'd wanted. Maybe hindi ngayon but everything take into place."

"Okay, I love you!" Yinakap ko nalang siya then I smile at her. At ito, Im starting to pretend nanaman kahit sa kaloob-looban ko masakit na. Palagi nalang kasi ganiyan ang lumalabas sa kanilang mga bibig eh. You have purpose and anything... wala namang nangyayari.

I'm so blessed na nandito palagi sa akin si Nurse Rizel. Siya na rin ang itinuturing kong Mother pati na rin si Alma. Yung biological mother ko kasi ay may iba ng family simula noong nawala si dad. Kahit na ganoon binibigyan niya pa rin ako ng sustenance for my treatment.

" I have a gift for you pero bukas na at gusto ko matulog kana."

Tumayo na siya sa aking kinauupuan at lumabas na ng aking silid. Nilagay niya sa aking center table ang mga gamot na dapat kong i-ingest.

I stand up from my bed and start to yawn. Bakit pa ako matutulog kung sa huli matutulog rin naman ako ng napakatagal. I open the window at pinagmasdan ang mga bituin sa kalangitan.

They're so wonderful. Biglang tumulo sa aking mukha ang maliliit na ambon and I know, it's going to pour down soon. I love rainy days wahhh. It tranquilize the surroundings. Imagine, the earth is crying to cleanse everything.

Kitang kita ko ang napakalaking siyudad ng paris at sa pinakagitna nito ang Eiffel tower, na may 300 m, 324 m to tip, constructed started on 1887 na sadyang kumikinang tuwing gabi.

Nasa 13th floor ako kaya kitang kita ko ang kagandahan ng Paris. Especially the street lights, the Country-French style homes, Cape cod home at moderns houses.

Wala naman akong ginagawa rito sa kuwarto maliban sa pagbabasa, pagpapainting, tulog, ingest medicine diyan lang ummikot ang buhay ko.

Kinuha ko ang diary na itinago ko kanina. This was a gift from dad and before siyang naubusan ng hininga, because of Leukemia, sinabi niya sa akin na isulat ko lang lahat ng nararamdaman ko sa librong ito at maririnig na niya.

"I wish you were here dad. Comforting and hugging me tonight with mom. Tomorrow is my birthday and I want you to know that your baby girl is already a big girl and yes, big girls don't cry. I love you." I said it under the night sky because I believe in a fairytales that if your love ones died, you'll gonna see him shinin' with another stars.

I wish someone can hear my outcry...

It's already 2 am in the morning and still raining in the whole city. I can feel the cozy ambience of surrounding.

Biglang may nakapa ako na kung ano sa aking bulsa. Pagkakuha ko ito yung infinity necklace na ibinigay sa akin ng bata kanina. Pinagmasdan ko ito ng mabuti kung totoo.

May design na infinity at sa pinakagitna nito ay mayroong kumikinang. Hala baka diamond ito. It looks like galaxies.

Dahil sa kuryosidad, itinapat ko ito sa aking labi at binugahan ko ng hininga. Sabi kasi nila na kapag nag stay fogged ito for a few second it means fake but if not, totoo ito.

Hindi nga siya nag fogged. Saan kaya ito nakuha ng bata at halatang napakamahal nito kung ibabase sa 5c's.

Kring kring kring..

Someone is calling me in the middle of the night?
I grabbed the phone to answer it

Allisse is calling you...