See You In Another World, Love

Chapter 7

"Qu'est-ce qu'on va faire, we can do nothing... Halley's condition is serious. The machine could no longer keep her alive and prolong her life expectancy. For now, Her life will last for only 5 years. Her Heart is already tired and..  toxic because of the medicine intake." Doctor.

"I haven't yet told her the truth... I don't want to see her suffering pagkatapos
malamang kaunti nalang ang nalalabi niyang oras." Alma.

"But tita...kailangan nating sabihin sa kaniya ang totoo. Halley will get hurt if she'll knew that we're hinding something with her.." Allise.

"I don't know..." napahawak na lamang ito sa kaniyang ulo dahil sa gulo-gulong isipan.

Limang taon? So tinago nila ang lahat ng impormasyon sa akin. Kasalukuyan akong nakatayo ngayon sa mismong harap ng pintuan kung saan rinig na rinig ko ang kanilang pinag-uusapan.

Bakit nila itinago? They don't want me to get hurt or worried? What an unacceptable reason! Sa totoo lang mas mabuti nang sabihin ang katotohanan kahit masakit, hindi yung itatago at malalaman mo nalang kapag nag-aagaw buhay ka na sa higaan.

They promised na sasabihin nila ang lahat but...

Hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha. Napaupo nalang ako sa sahig at nananangis matapos malamang nakakapit nalang pala sa lubid ang buhay ko.

I can't breathe.. alam kong bawal akong umiyak dahil hindi ako makakahinga sa liit ng airflow ko. But I Want to express it all. Wala na akong pakialam ngayon kung ano ang mangyari sa akin.

Bumukas ang pinto sa aking harapan. Nagulat sila na makita akong nakikinig sa kanilang mga kasinungalingan.

Lumapit sila sa akin upang suyuin ngunit tumakbo ako kahit natanggal ang dextrose na nakakabit sa akin.

"Halley, Let me explain..!"

Explain what!? NO NEED TO EXPLAIN! Alam ko naman na sa pinakahulit huli ganito ang kahahantungan ko. Im useless, remember?. I WAS BORN TO DIE.. TO KNOW BY PEOPLE AND TO FORGET WHEN THE DIRT IS ON TOP ON ME. Soon... I will also be buried.

Lahat ng tao ay pinagtitinginan ako. Hindi na rin ako makahinga ng maayos dahil insufficient na ang aking hininga. Hindi na siya pumapantay sa heart beat ko.

Sinubukan akong habulin ng mga nurses and doctors na nadaraanan ko ngunit hindi nila ito magawa dahil matulin ako kung tumakbo.

Bago pumasok sa aking kuwarto, kinuha ko muna ang susi nito sa kaniyang kinalalagyan para hindi sila makapasok. I want peace right now...

Tumingin ako ng kalahiti sa kaliwa, side view vision. Hinahabol ako nila Alma at si Allisse naman na nag-aalala.

Pumasok ako sa aking kuwarto at ni-lock ito.

"Halley! Open the door pleasee!" Pagkalabog nila sa pintuan.

Tuloy-tuloy lang ang agos ng tubig mula sa aking mga mata. Gusto kong magwala!

Tumungo ako sa lagayan ng aking mga gamot at ininom itong lahat. Wala na akong pakialam kung ma-overdose ako.

Tinanggal ko ang supplemental oxygen na nagbibigay sa akin ng buhay na nakasaksak mula sa aking higaan.

Pinunit ko ang mga painting na mismong gawa ko. Ginulo  ko ang aking higaan at binasag ang bawat gamit na aking nakikita. Ngayon napakakalat na ng paligid ko kasing gulo ng buhay ko.

Umuulan ngayon sa labas na sinadyang sabayan ang dalagang tumatangis dahil sa kalungkutan.

Hindi maipinta ang sakit na kaniyang nadarama matapos malaman ang katotohanang matagal ng nakakubli kahit pa itoy ipagkalandakan.

Napahiga na lamang ito sa kaniyang kama na tulala at hindi na gaanong maigalaw ang kaniyang buong katawan tanging mga mata na lamang nito ang umuusisa. Wala siyang ibang iniisip ngayon kundi ang walang katapusang katanungan.

"Is this meant for me?...."

Hanggang ngayon patuloy pa rin sa pagkatok ang kaniyang mga nurse sa pintuan ngunit para sa kaniya isa na lamang itong huni ng ibon na hindi na kailangang pagbuksan.

Huminto na rin ang luha na umaagos kanina pa at tuluyan na ngang nilamon ng kadiliman ang kaniyang paningin.

_________________________________________

"dépêchez-vous les gens pressés, nous devons nous dépêcher. le ciel devient sombre"

"Everyone, Hurry! Hurry! The skies getting dark."

Hurry?...Nagising ako dahil napakaingay sa labas.

Anong oras na ba? 12 midnight..

Bumagon ako mula sa aking pagkakahiga, at magulo pa rin ang paligid dahil sa pagwawala ko kanina.

Ang sakit ng ulo ko arghhh.

Bakit pala sila nagmamadali?

Binuksan ko ang aking bintana. Nagulat ako sa aking namataan..

Nagkaroon ng lindol! At sa mismong harap ng hospital ang fault dahil sa crack.

Ano bang nangyayari? Tumingin ako sa kalangitan at Nhimbus Cloud na ito.

The dark embracing the whole sky.

Wala na ring kumakatok sa aking pinto. Nasaan sila Alma?

Ang daming ambulance sa labas at nirerescue ang mga natamaan ng lindol.

Tumayo ako mula sa aking kinauupuan
At pagbukas ko ng pinto.. lahat sila nagtatakbuhan.

"Le météore arrive! Be careful! Be careful"

The meteor is coming? Rinig ko sa isang nurse na dumaan across me.

Meteor? I thought it was Comet....