Issızlık Kokan Kahkahalar

Kimsin Sen

Ruhu bedenine tekrar girerken kulağına dolan kahkaha sesleriyle irkildi. Bir an nerede olduğunu, kim olduğunu anımsayamadığından olsa gerek gözlerini açmaya korkuyordu. Ama duyduğu kahkahalar sıcak, içten ve samimiydi. Tıpkı çocukluğumda ki gibi düşündü o zaman yapay bir mutluluktan doğan saçma kahkahalar yerine gerçekten karnı ağarıncaya kadar kahkahalar atar sevdikleri tarafından sımsıcacık gülümsemeler ya da ilgi ve sevgi dolu bakışlarla ödüllendirilirdi. Herkes O nu sever sırtını sıvazlar, halini hatrını sorar annesi bile yataktan kaldırmak için kulağına sevdi dolu sözcükler fısıldardı. Sanırım o günler çok geride kaldı diye düşünürken bulunduğu yerde huzursuzca kıpırdandı. Bu küçük eylemi fark edilmesinden olacak ki kahkahalar bıçak gibi kesildi. Bulunduğu ortamda bir şeyler değişti. Kulağına dolan sesler şimdi farklıydı. Sanki birisini ona doğru yaklaşıyor melodik bir sesle bir şeyler fısıldaşıyordu. Kulak kabartıp dinlediğinde soğuk bir duşun altındaymışcasına zangır zangır titremeye başladı. Zira duyduğu ses annesinin sesiydi ve ona aynen şöyle diyordu.                                                 -Emrah kalk oğlum bak okula geç kalacaksın seni hınzır yine televizyonda film izleyip yatma saatini kaçırdın değil mi ?

itiraz etmekle savunma arasında kalıp gözlerini açtığında korku dolu bir çığlıkla geriye doğru sıçradı. Çünkü karşındaki annesinin tam aksi şekilsiz bir vücut duruyordu. Başı ve gövdesi yer değiştirmiş, el ve ayak parmakları yanlış yerden belirmişti. Karşısındaki hilkat garibesi bu yaratık annesini taklit edip Emrah ı kandırmış onunla alay etmişti. Sıkılı dişlerinin arasından okkalı bir küfür savurduktan sonra bu biçimsiz yaratığın karşısına dikilmiş titreyen sesiyle konuşmuştu.                       
- Kimsin sen ?

Cevap korkunç bir kahkaha eşliğinde kulaklarına ulaşırken Emrah soğuk bir duşun altındaymışcasına titriyor pelteye dönen bacaklarının O nu taşıyamayacağından korkuyordu.