A Y A M I
Hindi katulad kahapon, halos manhid ang pakiramdam ko ngayon. Narito pa rin ako sa kama, nakahiga. May oxygen na ring nakakapit sa mukha ko pero tinanggal ko ito pati ang IV na nakakabit sa kamay ko.
I want answers now. Magugustuhan ko man ang sagot o hindi.
The same scenario when I scanned the place. I think it's almost 5 o'clock or 6 o'clock in the evening because of the orange like light from the rays of the sun.
Hindi ko na binuksan ang bintana bagkos ay dumiritso ako sa pintuan. The moment I grab the doorknob, bigla na lamang akong kinakabahan na hindi ko mawari.
I told myself to relax. Breath in. Breath out.
But before I could even pull the door, bigla namang bumuhos ang tila tubig sa loob ng banyo kaya napatingin ako dito.
I let go of the knob at dahan-dahang naglakad patungo sa comfort room nang bigla namang tumigil ang kung ano ang nasa loob nito.
Nilakasan ko ang loob ko at binuksan ito ng biglaan pero wala namang tao sa loob. I don't know if my mind is playing tricks with me right now or tinatakot ko lang talaga ang sarili ko.
Babalik na sana ako sa pintuan nang mahagip ng paningin ko ang vase na may fresh flowers. Napakunot-noo ako. Narito pa ang mga ito kahapon or ngayon lang? But it looked really fresh kaya bigla akong nabuhayan ng loob.
Meaning, may bumibisita sa akin!
Nilapitan ko agad ito at binubusisi na baka may kasamang note. Hindi naman ako nagkamali.
"I miss you, love."
+ + +
What do you think of this chapter? Share your thoughts in the comment section below. Votes and comments are highly appreciated. ü
BINABASA MO ANG
When The Sun Sets
Short StoryAyami met an accident and wake up in a hospital room not remembering who she is. Then she met a group of people younger than her. One by one, they die. Killed by an unknown creature. Will she be able to get to know who she is and get the hell out of...