Broken

04

*Samira's POV*

De volgende ochtend als ik eenmaal bijna de deur wil opentrekken om te vertrekken, klopt er iemand aan. Wie kan dat nou weer zijn juist op dít moment?! Ik doe de deur open en mijn mond zakt open door verbazing. What the hell? "Hey prinses. Lift nodig naar school?" Luuk. What the hell? Nogmaals. "Weet je het zeker? Moet je zelf niet naar school?" Ik sta nog steeds met een broodje in mijn handen bij de voordeur zonder schoenen of jas aan. Raar maarja. "Ja ik weet het zeker en het interesseert me niet zoveel. Ze merken het toch niet." Glimlacht hij. "Uhm oké dan? Geef me een seconde." Ik wacht geen antwoord af en eet in een razend tempo mijn broodje op. Ik haast me naar boven om mijn tas te pakken, tanden te poetsen, en haast me weer naar beneden. Ik trek mijn schoenen, jas en sjaal aan en ben klaar. "Zullen we?" Hij grijnst. Hij ziet er wel goed uit vandaag. Eigenlijk bijna elke dag hetzelfde maar dit keer inplaats van een bodywarmer, een normale donkerblauwe jas. Ik zeg het eerlijk, het staat hem goed, dankzij zijn spieren. En God wat zijn die mooi. Daar ga ik weer met mijn gedachtes..

Ik zit achterop op zijn motor. Mijn armen om zijn middel heen om niet te vallen. Mijn school is normaal een halfuurtje fietsen, maar nu een kwartier rijden. Best ver maar wel een goede school.
Na 5 minuten rijden zijn we er. Ik doe zijn helm af, geef het aan hem, en stap van de motor af. "Bedankt voor de rit." Glimlach ik. "Geen dank." Wat is hij zo lief. Eenmaal als hij klaar is lopen we tot aan de deur en scheiden onze wegen. Niemand mag namelijk weten van wat wij ongeveer hebben. Vandaag is het vrijdag, dus nog wachten tot morgen. Waarschijnlijk zal dat de dag zijn dat ik hem officieel mijne kan noemen.

*Luuk's POV*

Ik loop nadat onze wegen scheidden, naar mijn jongensgroep. Je ziet hier behoorlijk veel groepjes. Zoals meisjes en de jongens die best populair zijn. En dan de rest. Meestal meisjes bij meisjes of jongens bij jongens, of gewoon door elkaar. "Hey Luuk." "Hey bro." "Yoo." Ze groeten me allemaal. Ik hoor ongeveer bij het gedeelte van de popu's. Vat het niet opscheppend op, het is gewoon zo. Ik ga tussen mijn beste vrienden staan. Nick en Tim. Het zijn broers, maar zijn erg verschillend. Nick heeft bruin haar en Tim blond. Maar ze zijn onafscheidelijk. "En hoe gaat het met je meisje?" Ik draai me hoofd naar rechts en zie Nick afwachtend naar me kijken. Ik maak zo'n gebaar van nu-niet-bij-hun-handje. Nick steekt zijn duim op.

Nog 1 uurtje en dan ben ik eindelijk uit. Wiskunde. Kan het nog erger? En het is vrijdag. Kon het makkelijk gaan. Gewoon school skippen. Maarja, ze zijn er tegen. Kon ik Samira maar nu zien. Dan zou het pas leuk zijn. Maar Samira deed zo raar toen ze vorige keer bij me thuis. Alsof ze me van iets verdacht. Niet dat ik makkelijk ben hoor, maar alsof ik iets ergs heb gedaan. Maar echt iets heel ergs. Maar misschien is ze erachter gekomen dat .. -"Luuk, hoe krijg je deze formule?" Ik schrik op van een stem. Tuurlijk ben ik ook echt nu aan de beurt. "Euhm. Weet ik niet." Mevrouw de Rooij zet haar hand in haar zij. "Opletten Luuk." Ik mompel iets wat op een ja lijkt.

*Samira's POV*

Mijn laatste uurtje. Eindelijk! Dan eindelijk weekend. Ik ben echt aan vakantie toe. Zou veel beter zijn geweest. Het is nu bijna kerstvakantie. Over iets van 3 weken. Luuk. Dat gaat er al de hele dag in mijn hoofd rond. Morgen word het eindelijk officieel! Weet ik niet zeker, maar ik hoop dat hij het wel gaat vragen. Anders is hij echt zielig.
Ineens krijg ik een bericht binnen. Ik pak heel stiekem mijn mobiel uit mijn broekzak.
Luuk:
'Hey, ik vroeg me af of ik je zal afzetten bij je huis? Anders heb je geen vervoer. Hoor het wel. Wacht op je bij de voetbalkooi. (Jup, we hebben een voetbalkooi op het plein.) Love you x Luuk.'
Oh, hij wil me gelukkig wel thuisbrengen in ieder geval. Ik stop snel mijn mobiel weg, en concentreer me op het bord waarvan ik niks snap.

Na 30 minuten gaat eindelijk de bel.
Ik haast me naar mijn kluis, pak mijn jas eruit en sjaal, en doe mijn nodige boeken erin enzovoort, en haast me naar het schoolplein. Ik zie Luuk al bij zijn motor staan. Ik loop snel naar hem toe en geef hem een knuffel. "Hey, hoe was jou dag?" Hij knuffelt me terug. "Goed, saai, en jouwe?" Hij geeft me een helm en doet zijn eigen helm op. "Ja ging wel." Ik stap op de motor en hij ook. Ik krijg weer de kriebels als ik mijn armen om zijn middel heen leg. "Hou je goed vast babe." Ik lach. "Jaja hoor." Ik versterk mijn grip, waardoor hij naar adem hapt. "Zo beter?" Plaag ik hem. "Iets... losser .. geen ... adem" Ik laat hem los en hij zucht diep uit. "Dankjewel voor de moordpoging?" Ik lach weer luid. "Geen dank." Grinnik ik. Hij kijkt me aan met een glimlach. Zo goddamn mooi. "Je lacht mooi baby." Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. "Ga nou maar rijden." Hij lacht en draait zich om en trekt op.

---------
even een late update. komende dagen weer aan de slag gaan met dit boek. morgen komt mijn nichtje jeuj❤️ trouwens , volg ook even mijn insta : neegaweg , vond ik best een leuke naam maar goed. ly all. vote &comments?