Broken

06

*Samira's POV*

Nadat we nog wat gepraat hadden zijn we naar binnen gelopen. Het was enorm koud, dus hij legde zijn arm de hele tijd om mijn schouders. Ik was enorm blij dat het nu officieel was. Veel mensen hebben me gewaarschuwd voor hem vanwege zijn charmes, maar daar trek ik me helemaal niets van aan. Dat die mensen hem nou niet mogen, is niet mij probleem. Maar hij is van mij. Eindelijk na al die weken. Eenmaal binnen kijkt mijn team met open monden naar ons. Ook Sana. Ik geef haar een oogwink om haar duidelijk te laten maken dat we officieel waren. Ze klapte enthousiast in haar handen. Toen gingen alle blikken in de richting van Sana. Ik gaf Luuk snel een kus op zijn wang en fluisterde in zijn oor: ''Ik zie je binnenkort wel.'' Hij antwoordde met een knikje en liep terug naar zijn eigen team. Britt keek me met een verbaasde blik aan. Ik maakte een handgebaar van dat ik het haar later vertel.

Een halfuurtje later ben ik naar huis gefietst. Mijn moeder keek me enthousiast aan toen ik binnenliep. Het was best eng, want ze had een behoorlijke big-smile op haar gezicht. ''Oké mam, waarom ben je zo blij?'' Ik trek ondertussen mijn schoenen vermoeiend uit en loop alvast naar de living. Ik ga op de bank zitten en wacht op haar antwoord. ''Je vader heeft geboekt voor een vakantie in New York!'' Mijn mond valt open door verbazing. ''Zei je net nou 'New York'?'' Ze grijnsde naar me en legte haar hand op haar heup. ''Ja dat zei ik.'' Ik rol met mijn ogen. ''Wanneer dan?'' Er kwam een verbaasde blik op haar gezicht. ''Ben je niet blij ofzo? Normaal zou je het te gek vinden, of wat dan ook.'' Ik stond op en ging in dezelfde houding als haar staan. ''Ik vroeg iets, ik zei niet dat ik het niet leuk vond hm?'' Ze grinnikte. ''Daar heb je een punt, maar goed. We gaan in de kerstvakantie een weekje naar New York. Want het schijnt daar altijd heel mooi te zijn in de tijd met Kerstmis. Ookal vieren we het niet.'' Ik begon te grijnzen met een beeld voor me dat ik gewoon naar New York ga, en hoogstwaarschijnlijk beroemdheden ga ontmoeten. Maar goed. Back to the point. ''Maar wat vind je er nou van?'' Ze keek naar me. Ik zuchtte. ''Oke oke. Ja ik heb er zin in,'' Mijn moeder begint als een puber van 16 in haar handen te klappen en op en neer te springen. Zo raar is ze ook wel. ''We gaan gewoon bijna elke dag shoppen.'' Mijn grijns viel weg van me gezicht en een open mond van verontwaardiging verving het. ''Bijna? Gewoon elke dag. Klaar. New York is en blijft de beste shopstad, en daar wil ik dan echt elke dag winkelen, en iedereen weet dat die me kent.'' Ze begon te lachen. Ik keek haar raar aan. ''Wat lach je nou? Niks grappigs aan hoor.'' Waardoor ze nog harder begon te lachen. Ik rolde met mijn ogen. ''Maar goed ik ga naar boven, want je bent raar.'' Ik laat haar luid lachend achter.

Het weekend verliep voor de rest gewoon hetzelfde. Gewoon soms even wat gepraat met vriendinnen, maar ik heb Luuk niet meer gesproken. Wat best wel raar was, want normaal stuurde hij me elke dag wel een berichtje. En nou zit ik op school. Het is de lunchpauze. Om me heen word er gewoon gepraat over random things, waar ik me niks van aantrek. Ik pak mijn telefoon en open mijn Snapchat en slaak een gil van wat ik zie.

-------------------

Een heeeeeele kleine update cause ik lig in het ziekenhuis. niet leuk maarja. waarschijnlijk zal ik nog ergens in de avond updaten. lyall