hayat bazen bizi hiç beklemediğimiz anlarda, hiç beklemediğimiz yerlerden vururdu. bana da böyle olmuştu işte.
oh sehun, beni hiç beklemediğim bir anda, yağmurlu bir nisan gününde vurmuştu. üstelik kendisinin bundan haberi yoktu.
17 nisan,,
dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyor, herkes bir yerlere koşturuyor ve ben annemi dinlemeyip yanıma şemsiye almadığım için kendime küfrediyorum. eve nasıl gideceğim hakkında en ufak bir fikrim yok, ıslanmaktan nefret ederim.
yaklaşık bir saat kadar okulda bekliyor, yağmurun dinmeyeceğini anladığımda mecburen çıkıyorum dışarı. üzerimdeki hırkayı başımın üzerine tutup en azından biraz olsun ıslanmaktan kurtulmaya çalışıyorum. koştura koştura son anda yetiştiğim otobüse atlıyorum.
tabii ki ayakta kalıyorum, yine. fakat ıslanmaktansa bu şekilde eve gitmeyi tercih ederim.
bizim evin bulunduğu sokağa geldiğimde tekrar hırkamı kendime siper ederek iniyorum otobüsten. neyse ki ev sokağın başında sayılabilecek kadar yakın. elimden geldiğince hızla ilerliyorum eve doğru.
bu sırada karşıdan gelen bisikleti fark ediyorum, ama biraz geç oluyor bu. neredeyse bana çarpacakken son anda yanımdan geçip gidiyor.
fakat ben o sırada çarpılıyorum zaten.
ben; kim jongin, yağmurdan nefret eden kim jongin, o gün yağmurun altında tam iki dakika otuz sekiz saniye boyunca bisikletli çocuğun arkasından bakıyorum.
kendime gelmem burnuma düşen bir yağmur damlasıyla oluyor. burada kalırsam hastalanacağımı bildiğim için eve girmek zorunda kalıyorum.
eve girdiğimde bile kendime gelemiyorum bir süre. oh sehun bana öyle bir çarpıyor ki, neye uğradığımı şaşırıyorum.
tek sorun ise bana çarpmasının bisiklet ile bir alakası olmaması.
***
o günden sonra her gün aynı saatte odamın penceresinden dışarıyı izliyorum. saat tam 20.49, oh sehun bisikleti ile penceremin önünden geçiyor.
ve ben her geçişinde, tekrar çarpılıyorum.
——————
merhabaaa, bu fic için baya bi heyecanlıyım bir süredir uğraşıyordum. minnoş bir mini fic olacak, siz de seversiniz umarım.
sekai ile kalın <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ruhun sarışın | sekai
Fanfictionben; kim jongin, yağmurdan nefret eden kim jongin, o gün yağmurun altında tam iki dakika otuz sekiz saniye boyunca bisikletli çocuğun arkasından bakıyorum.