Doki-doki

Rozdział 21

-Kageyama, czekaj!

Wołałem, wbiegając za nim do pokoju klubowego.

-Czego?!

Warknął, gdy złapałem go za nadgarstek w momencie, gdy otwierał swoją szafkę.

-Porozmawiaj ze mną. Nie chciałem, żeby tak wyszło, na prawdę żałuję, Kageyama, ja...

Nie mogłem dokończyć, ponieważ przyszpilił mnie do szafek, aż huknęło. Spojrzałem na niego przestraszony mając wrażenie, że zaraz mnie uderzy, a jednak on... pocałował mnie. Zaczął miażdżyć moje usta w namiętny, brutalnym pocałunku. Zaprało mi dech a oczy otworzyły się szeroko ze zdziwienia, ale przepełniły je łzy szczęścia mimo, że byłem cholernie zdezorientowany. Nie zdążyłem odwzajemnić pocałunku, bo się odsunął i walnął pięścią w szafkę tuż nad moją głową.

-Wynoś się!

Wrzasnął. Kilka sekund stałem jak sparaliżowany a potem biegiem wróciłem do sali gimnastycznej, gdzie w pierwszej chwili wpadłem na mamę.

-Suga! Bo on.. ale on nie... ale powiedział... ale nie potwierdził... i zrobił...

Tłumaczyłem chaotycznie a wszyscy zaczęli się śmiać. Po chwili Daichi podszedł do nas i położył dłonie na talii Sugi. Spojrzałem na przysuwającego się do niego mamę i na jego ręce i na ich uśmiechy i...

-Ale... ale... jak? Co? Kiedy? Co?

I zemdlałem z wrażenia.