The Girl Who is Allergic to the Sun.

Chapter 3

Because of boredom, I downloaded the app called 'Litmatch'. Morgan recommended this to me. Nakahanap daw ng bebe ang gaga rito. Bebetugin ko yun pag 'di ako makakahanap rito.

I tried the soul game. Oh there's time limit pala. 3 minutes and the conversation will be over. It says here that you can like each other for unlimited chat. After a minute of matching, nakahanap nako ng kausap.

"Hi" the stranger.

"Hello" I responded immediately.

"Auto-pass sa malandi, pero pag wattpader ka or author, yanigin mo boHaI qoueh" I added. Napailing ako sa sarili. I wonder what's his reaction.

"HAHAHAHA You're funny. I like it" the stranger replied.

"Like mo 'ko because?" And immediately send a meme face of Kris Aquino.

"LMAO. I'm pertaining to your sense of humor, not to you. HAHAHA." He said. Oof, pahiya konti.

Other party liked you.
You have liked him.

"K,bye. Salamat nalang sa lahat. Though I have chika pa naman sana." I sended it to him.

"Anong chika natin dzai? Spill!" Bilis mag reply ng mokong. Halatang interesado na to sakin mwehehe.

"So ayun, I went to a train station earlier, para maglibang. Kasama ko friend ko. Ang usual ko kasing ginagawa roon is tumutugtog. I'll play the guitar and sing. And then habang sinisimulan kong tugtugin yung intro ng song, nakita ko sa peripheral vision ko na may nakatitig sakin. So I rerouted my gaze towards that direction. And in my great horror, yung crush ko yun. So as an introvert, nag panic ako. I immediately gathered all my things. Tapos hinila ko na yung bestfriend ko paalis. Ngayon ko lang napansin na kulang yung gamit na naiuwi ko. Nawawala yung notebook ko. Kinausap pala ako ng crush ko, but as a person who has social anxiety, hindi ko sya kinibo. Inignore ko. Like wtf?! Crush ko na yung kumausap sakin tapos i-isnobin ko?" Pagkwe-kwento ko sa kausap ko.

"Wew kaya pala antagal mag reply, tinype ng minsana yung sasabihin." He replied.

"Kesa naman putol-putol 'di nabitin ka" I responded.

"Tibay mo naman dre. 'Di mo talaga pinansin? As in?" The stranger said.

"As in, hindi talaga. Matibay talaga ako pre. Pader to eh. Walang makakatibag. Except sa wrecking ball syempre. Social anxiety nga eh. Maybe you're an extrovert kaya 'di mo ko ma gets hehe" I explained

"Uhm you're right I'm an extrovert." He replied.

"So anong plano mo? Hahanapin mo ba yung note book mo?" He asked

"Of course. It has sentimental value kaya. It's like my diary. Kasama ko na yun lumaki, aside from Morgan, that book also served as my best friend." I said.

"Oh I see, uhm I gotta go na. I'm sleepy already eh." The stranger bid his goodbye.

"Okay. Thank you for the time" I said.

"Aray, teka bakit ka ba nangangaladkad?" Pagre-reklamo ng kaibigan kong bullad na 'di nakita kung ano bang dahilan kung bakit ko sya hinihila. Binilisan ko pa ang panga-ngaladkad sa kanya hanggang sa makarating kami sa sasakyan. Nang makarating sa tapat niyon ay saka ko lamang sya kinibo.

"Umuwi na tayo dali. Baka maabutan pa tayo ni Kino, buksan mo na yang sasakyan mo at nang makauwi na tayo" Sunod-sunod na sinabi ko.

Matapos niyang mabuksan ang sasakyan mula sa pagka-kalock nito, dali-dali akong pumasok sa loob at nag seat-belt. Ini lock ko rin ang pinto ng sasakyan dahil sa pangambang maabutan kami ni Kino.

"Bakit ba bigla ka na lang nag-aayang umalis? Wala pa nga tayong isang oras don," pagmamaktol ng gaga. Kung 'di ba naman sana kung ano-ano ang inatupag 'di nakita nya sana yung dahilan. Ang laki laki ng mata 'di gamitin ng maayos. Anong silbi ng bullad nyang mata? Bumuntong hininga ako bago sumagot.

"Nagdakkel ta matam, han mo nakita ni Kino?! Jusko dzai, hinawakan at kinausap lang naman ako ni Kino, kaya ako nag panic ng todo," pagkompronta ko sa kanya. Juseyo.

"Sorry na, eh nag chat yung bebe ko sa Litmatch eh" ang gaga ngumisi pa.
Kung 'di lang to nagbibigay ng pagkain sakin, binalibag ko na to.

"Yan dyan ka magaling sa kaharutan mo."

"Kesa naman sayo, loyal nga sa crush mo 'di ka naman gusto." Aray. Mej masaket ha.

"For your information buang, 'di nya man ako gusto, ang importante sya ang nag first move" pambawi ko rito.

"Oh eh 'di ikaw na. Kaso ang boplaks mo naman, 'di mo manlang nginitian or kinausap man lang?"

"Yun nga rin kinaiinisan ko eh."

"Dahil sa kamamadali ko naiwan ko pa yung notebook ko." Dagdag ko.

"Bat ngayon mo lang sinabi? Malapit na tayo sa bahay nyo buang" sabi nya matapos iliko sa subdivision namin.

"Balik tayo bukas. Kunin natin yun" Pagmamakaawa ko sa kanya.

"Basta ba sagot mo pang-gas" Naks naman. Angas mo tol ah?

"Hati nalang tayo, mahal mahal ng pang-gas eh. Ilibre nalang kita ng libro. Yung DMA TLC? Diba yun yung gusto mo?" Pang-uuto ko rito. Asa naman syang bibilhan ko syang libro. Di nga ako makabili ng librong yun, tapos bibigyan ko pa kaya? Ano sya? Bullad na sinusuwerte?

"Gusto ko yan hehe" Sabi ng uto-utong bullad kong kaibigan.

Saktong nakarating na kami sa tapat ng bahay. Bumaba na ako at naglakad patungo sa gate ng bahay.

"Thank you!" Sigaw ko kay Morgan.

Bumusina naman ito senyales ng pagsasabi ng walang anuman. Agad kong binuksan ang gate at tuluyan ng pumasok sa loob ng bahay.

Mabilis lumipas ang oras. Natagpuan ko na naman ang sarili ko sa istasyon ng tren kung saan ko naiwan ang notebook ko. Nagtanong ako sa mga staff roon kung may nakita ba silang notebook. Ngunit sa kasamaang palad ay wala raw.

Nahagip ng mata ko ang isang bench. Umupo ako roon at napabuntong hininga. Yumuko ako at napahawak sa aking ulo. Aish. Asan na ba iyon?

Naramdaman kong may tumabi sa akin. Binaliwala ko iyon. Mas nag-aalala ako sa nawawala kong notebook. Kung 'di ba naman kasi ako tanga oh di sana meron pa yun.

"Hey. Are you looking for this?" Oh shit. I know that voice. Napatingin ako sa nagsalita. I got stiffened the moment I saw him. I don't know what to do. He showed the notebook that I was looking for.

"Uh yes. How did you know?" I uttered. Finally has the guts to talk to him. My heart beat is so damn fast. Thankfully I didn't stutter.

"Here, next time don't just leave your personal belongings" he said in a masculine voice. I nodded.

"Thank you for keeping this safe and sound" I said politely.

"Is there anything I can do to make it up to you?" I added.

And the next thing he said made my whole system in chaos.