Mijn ouders wouden vandaag alles regelen voor de verhuizing dus heb ik besloten om een dagje naar het strand te gaan. Wat is nou beter dan uitwaaien op het strand. Het is laat in de middag als mijn voeten het zand raken. Ik ben vanochtend eerst eens de stad gaan ontdekken, het wat jurkjes gekocht, ja jurkjes, en besloot om daarna naar het strand te gaan. Het is rustig, er lopen niet veel mensen, wat niet raar is want het is best koud. De wind is vooral koud. Ik trek mijn vestje nog wat dichter tegen me aan en loopt over het strand naar de steiger. Een jongen loopt met zijn hoofd gebogen voor me richting het einde. Ik ga hier ook niet aan de rand blijven staan en loop achter hem aan, dan wat zachter en kijk om me heen zodat het niet lijkt alsof ik hem achtervolg.
Eenmaal aangekomen bij het einde leun ik op de rand en kijk naar het water wat heen en weer gaat. De zee heeft me altijd al rustig gemaakt en het is altijd al één van mijn favoriete plekjes geweest om mijn huiswerk te maken of te leren. Of in dit geval, om na te denken. Ik kijk naar de jongen die voor me liep. Hij leunt met zijn ellebogen op de rand en lijkt diep in gedachten. Zijn blonde haar steekt onder zijn pet uit en zijn zonnebril maakt het onmogelijk om zijn ogen te zien. "Staren is asociaal, heeft je moeder dat je nooit geleerd?" Hij draait zich om en grijnst. Hoe kon ik hem niet herkennen. "Justin." Hij neemt zijn zonnebril af. "Lily." Ik kijk hem verbaasd aan. "Je weet mijn naam nog?" Hij komt naast me staan en kijkt naar het water. "Niet moeilijk als niemand meer naar je toe komt voor een foto en haar naam vertelt." Ik leun weer op de leuning en kijk hem vanuit mijn ooghoeken aan. "Je hebt je haar geverfd." Hij glimlacht. "Ik wilde wat anders, vindt je het mooi?" Ik lach zacht. "Zou je het erg vinden als ik het niet mooi zou vinden?" Hij schud zijn hoofd en neemt zijn pet af. "Maar toch wil ik je mening." Ik bekijk zijn haar. "Het is, anders. maar wel mooi."
Hij lacht en zet zijn pet weer op. "Dus nu we dat hebben gehad, stalk je me?" Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Wat? Waarom zou ik je stalken?" Hij pakt zijn mobiel uit zijn broekzak en kijkt of hij nog berichten heeft. "Sinds je een grote fan bent, waarom zou je me niet gaan stalken?" Ik rol met mijn ogen, soms. ugh! "Ik stalk je niet, en hoe zou ik moeten weten waar jij bent, dit is pas mijn derde dag hier en ik wordt nu al gek!" Ik draai me om en wil weg lopen. "Je bent hier pas net heen verhuisd?" Ik blijf staan maar draai me niet om. "Om het nog erger te maken, ik moet nog verhuizen." Ik draai me om en kijk hem aan. "Je moet nog verhuizen? Maar wat doe je hier nu dan?" Hij steekt zijn handen in zijn broekzakken en kijkt me aan. "Mijn ouders zijn hier om alle zaken te regelen, mijn broertje is hier om het hier te ontdekken en om alvast vrienden te maken, en ik, ik ben hier omdat het moet, en als ik eerlijk moet zijn, ik vind het verschrikkelijk hier." Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem aan. "Maar waarom? Ik bedoel, het is Amerika, iedereen wil hier wonen." Ik loop weer naar de rand en leun erop, Justin komt naast me staan. "Het is niet dat ik hier niet wil wonen, geloof me, ik hou van Amerika, maar het is gewoon, ik moet alles achter laten, mijn vriendinnen, mijn familie, alle plekjes waar ik kwam om na te denken of om alleen te zijn, ik had eindelijk een plekje in mijn klas gevonden en hoe raar het klinkt, ik ga zelfs de irritante jongens uit mijn klas missen, en mijn buren. Mijn ouders hebben het hier prima, allebij een baan, een groot huis, mijn broertje vindt het helemaal geweldig want nu is hij super populair omdat hij de jongen is die naar Amerika verhuisd en hij heeft er zin in, en ik moet gewoon opnieuw beginnen, in een nieuw land met nieuwe mensen en ik ben niet zo goed in vrienden maken.." Ik kijk hem vanuit mijn ooghoeken aan en zie hem knikken. "Kijk ik ga hier niet naar school, en ik weet niet naar wat voor school jij gaat sinds je er uitziet als 20, maar je zal populair zijn, ik bedoel, je ziet er goed uit, je bent lief en aardig, ze zullen van je houden vanaf de eerste stap die je binnen zet, wees gewoon jezelf en misschien ga je het hier nog leuk vinden, anders kun je altijd nog de irritante Justin opzoeken." Ik lach, "Thanks Justin, en je bent niet irritant."
Hij kijkt op zijn mobiel en zet zijn zonnebril weer op. "Hé ik kreeg net een bericht dat ik terug naar het kantoor moet, helaas, loop je een stukje mee?" Ik knik en samen lopen we over de steiger naar het strand. Ik neem mijn schoenen in mijn hand zodat ze straks niet helemaal volstaan met zand. "Weet je al wanneer je gaat verhuizen?" Justin kijkt me aan. "Waarschijnlijk over 2 weken, maar dat hoor ik straks wel denk ik..." Justin knikt. "Er zijn hier genoeg dingen om te doen, als je school niks aan vindt, kun je altijd opzoek naar werk ofzo.. Hoe oud was je nou?" Ik glimlach, ik heb mijn leeftijd nog niet eens verteld en hij zoekt al naar opties. "Ik ben 18, en ik moet school wel afmaken anders heb ik geen diploma en kan ik niet aan het werk." Hij knikt. "Nouja, je kunt altijd nog gaan zingen, heb je ook geen diploma nodig." Als ik nu drinken in mijn mond zou hebben, zou ik het uitspugen. Ik begin te lachen. "Ik en zingen? Nou uhm, als jij betaald voor iedereen die gehoorbeschadiging krijgt vindt ik het prima." Hij schopt wat zand weg. "Kom op, zo slecht ben je vast niet, zing dan wat voor mij!" Ik blijf staan en kijk hem aan. "Ik ga serieus niet voor jou zingen." Hij blijft ook staan en kijkt me lachend aan. "En waarom niet?" Ik schud met mijn hoofd. "Je bent één van de grootste popsterren Justin, ik klink als een kraai naast je, en het is gewoon genânt dus het gaat niet gebeuren, wat als iemand het hoort?" "Een kraai klinkt best oke, en ik zing wel mee als je dat graag wil." Ik schud mijn hoofd en loop verder. "Gaat niet gebeuren, leuk geprobeert bieber." "Oke dan.. Lily." Inmiddels zijn we aan het einde gekomen van het strand. 'Hé welke kant is je hotel?" Ik wijs naar rechts, daar was het toch? Oh god, ik weet het niet weer. "Uh, ik denk eigenlijk rechts, of was het toch links?" Justin begint te lachen. 'Heel slim Lily, om te vergeten waar je hotel is." Ik sla hem op zijn schouder en denk na. Ik kwam toen van, Links! "Ha ik weet het, ik moet rechts want ik kwam van links toen ik hier heen ging maar was toen al door de stad gelopen." Hij knikt. "Dan uhm, zeg ik doei want ik moet links." Ik knik, "hé, dankje dat je luisterde naar mijn gezeur." "Het was geen gezeur, ben je hier morgen ook nog?" Een paar mensen kijken ons aan en nemen foto's. "Ik vertrek morgenavond weer naar Nederland, maar ben er morgen overdag dus nog wel." Hij lijkt zich niks aan te trekken van alle mensen. "Cool, kom dan morgen naar Luxe City Center hotel, zie je om 11 uur in de lobby!" Hij geeft me een knuffel voordat ik kan antwoorden. "Zie je morgen Lils!" Hij zwaait en loopt weg. Ik blijf verbaasd achter. Oke, ten eerste, hij noemde me Lils, zo noemt Kelsey me ook alijd, over Kelsey gesproken, ik moet haar dit gaan vertellen. En ten tweede, ik mag eerst wel eens uit gaan zoeken waar dat hotel is.
