"Serieus Justin, kom op!" Ik steek mijn handen uit naar Justin die nog steeds op de bank zit. Hij lacht en pakt mijn handen vast en ik trek hem omhoog. De muziek galmt door de kamer heen en ik dans de hele kamer door. Justin doet nu eindelijk ook mee en ik lach als ik hem zie dansen. Ik heb een trui van hem aan en hou mijn mobiel in mijn handen om een selfie te nemen. "Lacheeenn!" Justin lacht en ik neem de selfie. Ik dans verder op de muziek en dans langs de ramen. Het uitzicht is zo mooi dat ik hier elke dag wel wil zijn. Ik zie een helicopter en blijf gelijk staan. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk nog eens goed. De muziek wordt zachter gezet en Justin komt achter me staan. "Wat is er?" Ik wijs naar de helicopter en hoor Justin zuchten. Hij pakt me bij mijn arm en trekt me mee, weg van het raam. "Wie zijn dat?" Ik leg mijn mobiel op de bank en sla mijn armen over elkaar. "Paparazzi." Ik kijk naar buiten en zie de helicopter nu lager vliegen. "Gaan ze je serieus stalken bij je eigen huis?" Ik loop dichter naar het raam. "Ze zijn overal." Ik kijk Justin aan, een kleine grijns verschijnt op mijn lippen. "F*ck de paps, kom op Justin, let's dance!" Ik ren naar de radio en zet hem weer harder. Ik pak zijn handen en spring heen en weer. Wat maakt mij de paparazzi nou uit, ik heb plezier, en dat zou Justin nu ook moeten hebben. Ik spring op de bank en dans verder. Justin heeft een flesje water gepakt en danst verder. Dit is fijn, gewoon alles vergeten en dansen, maakt niet uit hoe dom het eruit ziet. Zijn lach maakt me vrolijk.
Na 2 uur laat ik me uitgeput op de bank vallen. Justin zet de muziek zachter en laat zich naast me op de bank vallen. "Thanks Lils, dit had ik nodig." Ik glimlach en pak zijn flesje water af en neem een grote slok. Mijn mobiel begint te trillen en ik geef Justin zijn flesje water terug voor ik mijn mobiel pak. 1 nieuw bericht.
Van: Dylan
Hi! Ik heb morgen football wedstrijd, kom je kijken? X
Ik glimlach en klik op antwoorden.
Naar: Dylan
Ik zal op de eerste rij staan en het hardst juichen als je een punt maakt x
"Dylan huh?" Ik kijk op en zie Justin glimlachen. Ik bloos en leg mijn mobiel weg. "Oh kom op Lils, je kan me alles vertellen. Dus, wat speelt er tussen jou en Dylan?" Ik glimlach. "Niks Justin, er is niks." Justin begint te lachen. "Ik ken je beter dan je denkt Lily Janssen, de manier waarop je naar hem kijkt, je bloost als je een berichtje ontvangt, je bent verliefd." Ik begin keihard te lachen, maar dan dringt het tot me door, hij heeft gelijk, ik ben verliefd op Dylan, ik wou het gewoon nooit toegeven aan mezelf. Zijn ogen, ik zou er de hele dag naar kunnen kijken, en dan zijn lach. Het maakt me vrolijk, zelfs als ik geen zin heb om te lachen kan hij me laten lachen. En dan alles bij elkaar, ugh zo perfect. "Lilss" Justin duwt me zachtjes en haalt me uit mijn gedachten. "Wat?" Justin begint te lachen, "Je bent zo schattig als je verliefd bent." Ik kijk hem boos aan en duw hem van de bank af. Hij wrijft over zijn achterhoofd en legt zijn voeten op de bank.
Het is een poosje stil. Je hoort alleen de vogels buiten fluiten. "Hoe zie jij jezelf later?" Justin kijkt me aan en ik trek mijn wenkbrauwen op. "Hoe bedoel je?" Hij legt een kussen onder zijn hoofd en kijkt naar het plafond. "Nou gewoon, hoe zie jij jezelf in de toekomst?" Ik leg mijn voeten op de bank. "Zou ik dat moeten weten?" Justin lacht zacht. "Wil je kinderen?" "Natuurlijk, het liefst een meisje." Justin legt zijn handen in zijn nek. "Hoe zou je haar gaan noemen?" Ik denk na, als klein meisje speelde ik altijd met barbie's. Haar naam was altijd Nina. Ik vond het gewoon zo'n mooie naam. "Nina, haar naam zou Nina worden. Wil jij later kinderen?" "Ik hou van kinderen." Ik glimlach en denk na, ik zie Justin al met zijn kinderen lopen, helemaal in stijl en merk kleding. "Zie jij jezelf in de toekomst nog albums maken en op tour gaan?" Justin lacht zacht. "Ik had nooit gedacht dat dit zou gaan gebeuren, ik zou niet zo snel opgeven. Ik hou van zingen en touren. Ik zie mezelf wel als een oude opa op het podium staan met zijn wandelstok." Ik begin keihard te lachen en gooi een kussen naar zijn hoofd die hij met gemak opvangt. "Ik zou natuurlijk wel tijd vrij maken, om zo vaak mogelijk bij mijn gezin te kunnen zijn." Ik glimlach en denk na over wat ik zou vragen. Ik wil zo veel vragen. Een kussen valt bovenop mijn hoofd en ik schrik. Ik haal het kussen van mijn hoofd en zie Justin keihard lachen. Ik gooi het kussen terug en voor ik het weet ren ik gillend door het huis met Justin achter me aan. "STOOPPP!" Gil ik als ik door de keuken ren richting de kamer. Ik kijk achter me maar zie Justin niet meer. Dan kijk ik weer voor me en ineens staat hij daar, met zijn kussen boven zijn hoofd, klaar om aan te vallen. Oh oh. Ik draai me om en wil wegrennen. Maar het vloerkleed dat op de grond ligt werkt niet mee en voor ik het weet val ik achterover met mijn hoofd op de grond. "LILY?" Is alles wat ik nog hoor tot alles volledig zwart wordt.
"Lily?" Ik wordt zacht door elkaar geschud en ik open langzaam mijn ogen. Justin zit met zijn over me heen gebogen, tranen in zijn ogen en een telefoon in zijn handen. "Ough, mijn hoofd." Ik til mijn hand op en Justin pakt hem vast. "Ik heb de ambulance gebeld, ik wist niet wat ik moest doen." Ik knik zacht. "Ze is wakker." Hoor ik hem zeggen. "Justin?" De voordeur gaat open en ik hoor voetstappen. Scooter komt de kamer inlopen en blijft staan zodra hij ons ziet. "Wat is er gebeurd?!" Hij gooit zijn tas op de grond en komt op zijn knieën naast Justin zitten. "Ze is uitgegleden over het kleed en hard op haar hoofd gevallen, ik heb de ambulance gebeld omdat ze een poosje buiten bewustzijn was." Scooter knikt en neemt de telefoon over van Justin en loopt door de kamer. "Het is oké Justin." Ik knijp in zijn hand en hij glimlacht kort. "Ze zijn er." Scooter loopt naar de voordeur en komt terug met de ambulance medewerkers. Ze doen een paar kleine onderzoekjes en ik moet mee. Ik pak Justin zijn hand vast. "Kom mee alsjeblieft, ik wil dat je er bent." Hij knikt en loopt naast me richting de ambulance, nog steeds houdt hij mijn hand vast. Inmiddels staat er behoorlijk wat paparazzi en buren op de straat te kijken.
"Je mag weer naar huis Lily, maar je moet rustig aan doen. Geen sport, geen harde muziek, geen dingen waar je veel bij moet bewegen, school mag wel. Gewoon rustig aan doen." Ik knik en laat me van het bed afglijden. Ik loop samen met Justin de gang op. "Scooter haalt ons op, hij brengt je gelijk naar huis." Ik knik en kijk Justin vanuit mijn ooghoeken aan. Hij kijkt somber. Ik pak zijn pols en kijk hem aan. "Hé, het is niet jouw schuld wat er is gebeurd oke? Het kleed werkte gewoon niet mee en ik ben nou eenmaal een kluns, dit zal wel vaker gaan gebeuren. Je kon er niks aan doen, ongelukken gebeuren elke dag, toevallig was ik het vandaag. Ga alsjeblieft niet denken dat het jouw schuld is." Hij knikt en er staan alweer tranen in zijn ogen. "Ik was gewoon bang, toen je niet reageerde." Hij kijkt naar de grond en ik sla mijn armen om hem heen. "Het is oké, je bent nog lang niet van me af hoor." Hij lacht zacht en ik glimlach. "Kom op, Scooter wacht op ons." Ik laat zijn arm los en we lopen naar buiten waar Scooter staat te wachten.
