𝑺𝒉𝒆 𝑰𝒔 𝑵𝒐𝒕 𝑨𝒇𝒓𝒂𝒊𝒅- 𝑭𝒓𝒆𝒅 𝑾𝒆𝒂𝒔𝒍𝒆𝒚

5

Jade o gece de kafasındaki düşünceler yüzünden uyuyamamıştı. Fred'le kavga etmesinin üzerinden 3 gün geçmişti ve o günden beri hiç konuşmamışlardı. Aslında onunla küs kalmak istemiyordu ama tekrar konuşursa Fred'in kalbini kırmaktan korkuyordu.

Bu düşüncelerle yorganının altına girdi ve Himalayan Kedisi olarak çıktı. Yatağından atlayıp yatakhaneden ayrıldı. Tam merdivenlerden iniyordu ki ortak salondaki kırmızı koltukta uzanmış kucağındaki minderin püskülüyle oynayan Fred'i görmesiyle olduğu yerde durdu. Bir süre uzaktan onu izledikten sonra tekrar yatakhaneye girdi ve aynanın karşısına geçip gözlerini kapattı. Eski haline döndükten sonra tekrar merdivenlere doğru ilerledi ve yavaş adımlarla merdivenlerden inip salondaki büyük kırmızı koltuğa, Fred'e yaklaştı ve kısık sesle ona seslendi.

"Fred?"

Fred Jade'in geldiğini gördüğünde hızla yattığı yerde oturur pozisyona geldi ve Jade'in oturması için biraz yana kaydı.

"Burada ne işin var?"

"Uyuyamadım. Asıl senin ne işin var?"

Jade geçip Fred'in yanına oturdu. 3 gün aradan sonra ilk defa sesini duyuyordu ve bu sebepsizce ona iyi gelmişti.

"Ben de uyuyamadım"

Fred hafifçe gülümsedikten sonra tekrar önüne döndü ve şöminede yanan ateşi izlemeye başladı.

"Fred, iyi misin?"

Fred olumsuz anlamda başını salladı.

"Sorun ne?"

"Sanki bilmiyorsun..."

Fred bir süre sessiz kaldıktan sonra devam etti.

"Üzgünüm Jade. Yani şey...konu Han olunca sinirlerim bozuluyor ve sanırım fazla sert çıkıştım sana. Çok üzgünüm"

"Önemli değil Fred. Bu arada...Han neden bu kadar sinirini bozuyor? Yoksa daha önceden aranızda birşey mi geçti?"

"H-hayır. Yani ne geçebilir ki?"

"Doğru. Geçen sene tanıştınız yani ne olabilir ki?"

"Aynen. Kesinlikle..."

Jade Angelina'nın söylediklerini kafasından sildi. Önceden tanışıyor olsalar Fred bunu ona söylerdi. En azından öyle sanıyordu.

"Aramızın düzelmesine sevindim Freddie"

"Ben de"

Daha sonra ikisi de uzun bir süre sessiz kaldılar. Jade parmaklarıyla oynarken Fred ise çaktırmadan onu izlemeye koyuldu. Onun mükemmel yüzünü dakikalarca inceledi ve içinden ne kadar da harika diye geçirmeden edemedi.

Jade sonunda parmaklarıyla oynamayı bırakıp Fred'e dönünce onunla göz göze gelmeyi hiç beklemiyordu. 1-2 saniye şaşkınca ona baktıktan sonra boğazını temizledi ve ayağa kalktı.

"Şey ben gitsem iyi olur. Yarın maçım var ne de olsa biraz uyumam gerekli"

"T-tabi...iyice dinlen"

Hafifçe gülümsedikten sonra Fred'de oturduğu yerden kalktı ve arkadan Jade'in gidişini izledi.

Jade tam merdivenlere gelmişti ki durup Fred'e döndü.

"Fred?"

"Evet?"

"İzlemeye geleceksin, d-değil mi?"

"Elbette. Orada olacağım"

Jade kocaman gülümsedi.

"O zaman iyi geceler"