His Possession

Chapter 10

Mikkie's Pov

Nakatulala lang ako sa classroom, marami akong iniisip lalo pa ang banta ni Aron. Matapos nila akong gamitin ay na trauma ako at kahit na konting daplis lang ng kahit sino ay nakakaramdam ako ng matinding takot.

Pansin ni nanay ang pagiging tahimik ko sa mansion, at ni marcus naman sa  klasi, lagi pa ako nitong tinatanong kung may problema daw ba kami ni miguel tanging sagot ko lamang ay wala.

Habang naka tulala ako ay may humarang sa aking harapan , agad kung tiningala ito at nakita ko ang malademonyong ngisi ni Aron na nakatitig sakin. Ang mukha palang niya ay nagbibigay na sakin ng takot, lalo pa ng haplusin niya ang kamay ko na nag patayo ng balahibo ko at panginginig ng katawan ko.

Hinila ako nito, labag sa aking kalooban ngunit wala akong magawa ni pag tutol dahil naka salalay ang buhay ni miguel. Dinala ako nito sa Cr at walang ano ano'y nag hubad ng kanyang salawal sa harapan ko.

Luhod! madiin na saad nito

Please Aron, tama na ayoko na please. umiiyak kung pag mamakawa dito pero hindi nito pinansin ang pag mamakaawa ko at pinisil ang aking bibig at pwersahang pinasok ang kanyang ari.

Isubo mo! ayusin mo bakla.

Wala na akong ibang nagawa kundi sundin ang gusto niya, ginawa niya akong pokpok, parausan, pandidiri at pag kamuhi ang nararamdaman ko sa lalaking ito maging sa aking sarili. Matapos niya akong gamitin ay pinaalala pa nito ang sinabi niya.

Tandaan mo, Ang buhay ni montenegro ang nakasalalay dito. Isa pa pala, ang gusto ko mula ngayon layuan mo na si montenegro, naiintindihan mo ba? madiin nitong saad

Hindi ko siya tinugon sanhi para magalit ito at hawakan nito ang bibig ko, mapwersa ang pag hawak niya sa bibig ko, nasasaktan ako.

Sagot!

Oo. sagot ko dito kahit labag sa aking kalooban , tuloy tuloy ang agos ng aking luha saking mga mata dahil sa takot na aking nararamdaman.

Good girl. sabay halik sakin nito sa mga labi

Na una itong lumabas ng Cr at sumonod nalang ako, pag pasok ko ng classroom ay nakita kung nakatingin sakin si marcus, bakas sa kanyang mukha ang pag tataka kung bakit ako sumama kay aron, na hindi ko naman talaga gawain dahil magagalit si miguel.

Binigyan ko nalang siya ng isang tipid na ngiti at hindi na nag salita at tahimik na bumalik sa aking upuan, at hinintay na mag simula ang klasi.

Nitong mga nakaraang araw ay naging balisa ako, idagdag mo pa ang pag iwas ko kay miguel, ewan ko lang kung napapansin niya ito dahil maging siya ay busy dahil sa training nila sa basketball dahil sa nalalapit na kompetisyon.

Tuloy tuloy parin ang ginagawang pambababoy sakin ni aron, minsa kasama pa niya ang kanyang mga kaibigan, hindi na ako nakakaramdam na sanay na ako, maging ang mga luha ko ay umurong na , hindi nako kailanman nagrereklamo sa gagawin nila at sinusunod nalang sila.

Minsan naiisip ko kung bakit sa lahat ng tao ay ako pa, hindi ko masumbong kay nanay dahil alam kung mag aalala siya, balak ko nalang munang tapusin ang aking pag aaral sa highschool, hanggang sa natapos ang kompetisyon nina miguel at agad ako nitong kinunusta.

Tanging tipid na mga sagot lang ang binibigay ko dito na labis niyang pinagtataka.

I missed you so much wifey. saad nito at yinapos ako sa kanyang mga bisig andito kami ngayon sa kwarto niya, nakatingin lang ako sa kanya, pinag mamasdan ang kanyang mukha at kinakabisa ang lahat ng detalye tungkol sa kanya.

Hindi ko na napigilan at bumigay na sa emosyon na nadarama ko at pumatak na ang aking mga luha.

Why are you crying wifey? may problema ba?

Wala. tipid kung sagot dito at pinunasan ang aking mga luha.

Siguro namiss mo ako no? naka ngisi nitong saad sakin.

Oo. tipid kung sagot dito at nag bigay ng tipid na ngiti

Agad itong humarap sakin at ngumiti, unti unti niyang nilapat ang kanyang mga labi saking labi at inangkin ako, ngayong gabe ay nag desisyon akong ito na ang huli at tatapusin ko na ang namamagitan samin ni miguel.

Ito na ang huling pag kakataong mapapasaya ko ang aking mahal, ayaw ko siyang madamay sa mga problema ko, ayaw ko siyang mapa hamak sa kamay nina aron. Kaya lalayuan ko na siya. Buo na ang desisyon ko. Tatapusin ko ang highschool at aalis na kami ni nanay sa mansion na ito at mag hahanap nalang ako ng ibang trabaho.

Hinayaan kung angkinin ako ni miguel, sa huling pag kakataon nais kung iparamdam sa kanyang ang aking pag mamahal, alam kung masasaktan ko siya, pero para naman sa kanya ang lahat ng ginagawa ko, sana maintindiha niya ako.

Natapos ang aming pag niniig at hindi pa ako dinadalaw ng antok, habang si miguel ay mahimbing na matutulog saking tabi at nakayakap sakin. Muli ko siyang pinagmasdan at kinabisa ang kanyang maamong mukha.

Mahal na mahal kita miguel, sana mapatawad mo ako. saad ko dito sa mahinang bose at hinadkan ko ito sa noo at inalis ang kanyang kamay sakin at bumangon. Nagbihis na ako at agad na bumaba para tabihan si nanay para matulog, bukas na bukas din ay tatapusin ko na ang lahat ng meron samin ni miguel.

Ito nalang ang alam kung paraan para layuan siya nila Aron, I can sacrifice myself para sa kanya, I love him so much. All i want is the best for him. Sana mapatawad at maintindihan niya ako.
Naiisip ko palang ay labis na akong nasasaktan hindi ko alam kung kakayanin ko ang sakit sa gagawin kong desisyon. Bakit pa kailangan umabot sa puntong kailangan ko siyang iwan. Mahirap, masakit at isang bagay na ayaw na ayaw kong gawin dahil alam kong labis kong masasaktan si Miguel maging ang sarili ko. Bakit ba kasi dumating si Aron, wala naman kaming ginagawang masama para gawan niya ako ng ganito, para gawan niya kami ng ganito.

Sana lang ay maintindihan ni Miguel ang gagawin ko, kelangan kong mag sakripisyo para sa mahal ko, mahirap man, masakit man ay gagawin ko para lamang hindi mapahamak siya. Hindi ko kakayanin na ako ang maging dahilan ng kapahamakang mangyayare sa kanyan. Mahal na mahal kita Miguel, gagawin ko lahat para sa ikabubuti mo.