ယွဲ့အိမ်တော်ဝင်း၏ အဝင်ဝ မုခ်ဦးတွင် အသက် ၃၀ကျော်ခန့် စာပေသမားပုံစံ ယောကျာ်းတဦးနှင့် အစောင့်နှစ်ယောက်တို့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်တွေဖြစ်နေကြ၏။ ထိုလူ၏ကျောတွင်လည်း အသက်ငါးနှစ်ခန့် အရွယ် ချစ်စရာကလေးငယ်တဦးကိုလည်း ကျောပိုး၍ချီထားသေးသည်။ အနီးအပါးရှိ ဖြတ်သွားဖြတ်လာပြုနေသော လူအပေါင်းတို့ကလည်း မသိမသာလှည့်ကြည့်သွားကြရာမှ နောက်ဆုံး သိသိသာသာကြီးကို ပွဲကြည့်သလိုမျိုး ယွဲ့အိမ်တော်ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ရပ်၍ဝိုင်းအုံကြည့်နေကြသည့်အခြေအနေသို့ရောက်လာချေပြီ။
" ကျုပ်...ကျုပ် အခုပဲ အမတတန်ခိုးရှင်တွေကို တွေ့ရမှဖြစ်မယ်...နောင်ကြီးတို့...ကျေးဇူးပြုပြီး ကျုပ်ကို အထဲဝင်ခွင့်ပေးပါဗျာ..."
" အတင့်ရဲလိုက်တာ! ဟေ့! ...ဟေ့လူ....ဖယ်စမ်း!...ရှေ့ဆက်တိုးမလာနဲ့နော်...ခြေတလှမ်းထပ်လှမ်းတာနဲ့ အိမ်ကိုတွားသွားပြီးပြန်ရအောင် ရိုက်ထည့်ပေးလိုက်မယ်... "
အိမ်တော်စောင့်၏ တင်းမာသည့်အပြုအမူကြောင့် ကျောဘက်ရှိကလေးငယ်က ထိတ်လန့်သွားရကာ အာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်ငိုတော့သည်။ ဝဝကစ်ကစ် ပါးဖောင်းဖောင်းလေးမို့ အပူငွေ့ပေးထားသည့်ပေါက်ဆီလေးနှင့်ပင်တူနေချေသေး၏။
" အီးဟီးဟီး...!! ...သားဖေဖေကိုမရိုက်ကြပါနဲ့...အီးဟီးဟီးဟီး.... အိမ်ပြန်ချင်တယ်!..."
" ရှောင်လုံ!...သားလေး... မငိုပါနဲ့ သားရယ်...ဒီအဖေကဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...တိတ်တော့နော်...မငိုနဲ့..."
" ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ? "
ကျောဘက်ရှိသားငယ်ကို ချော့မြူနေခိုက် သြဇာတိက္ကမဖြင့်ကြွယ်ဝနေသည့် စကားသံကိုကြားလိုက်ရသဖြင့် ဝူချန် တယောက် ရှေ့သို့ပြန်လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။
" ဟင်! "
အဖြူရောင်လွှလွှ ဘရိုကိတ်ထည်ပေါ်မှာမှ ခရမ်းနုရောင်အနားကွတ်ထားသည့် ဝတ်ရုံဆင်တူတွေနှင့် လူတစုက အိမ်တော်တံခါးဝမှထွက်လာကြသည်ကိုအားလုံးမြင်လိုက်ကြရ၏။ ဝတ်ရုံရင်ဘတ်တွေမှာ မီးလျှံ ကြိုးကြာငှက် တိမ်လွှာ စသည်ဖြင့် မတူညီသည့် ရုပ်ပုံတံဆိပ်တို့ကိုလည်း အနုစိတ်ပန်းထိုးထားသေးသဖြင့် တချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် သာမန်လူတွေမဟုတ်မှန်းသိသာနေသည်။
BẠN ĐANG ĐỌC
The Owner of Icy Heart
Lãng mạnရေခဲနတ်ဝိညာဥ်ရှောင်ပင်းရန် ကိုအထက်ဘုံကပေးသည့်တာဝန်မှာ လူ့ပြည်သို့ဆင်းကာ ဘုံကိုးခုအနာဂတ်အတွက် ရွှယ်ကွမ်းနတ်စစ်သူကြီးကိုကောင်းကင်ဘုံသို့ပြန်လည်ကြွမြန်းနိုင်ရေးကူညီပေးရန်ဖြစ်၏။သို့ပေမယ့် နှစ်ဦးကြားကံကြမ္မာက... " ရွှယ်ကွမ်း! ခင်ဗျားက ကျနော်သိခဲ့တဲ...
